سابقه خوب خودروهای باکیفیت فرانسوی در بازار ایران موجب شده تا محصولات رنو و پژو همیشه با استقبال مثبت ایرانی‌ها مواجه شود. حتی اگر بعضی از این ماشین‌ها اصالت فرانسوی نداشته باشند. رانا جایگزین اقتصادی‌تر پژو ۲۰۶ SD است که از ابتدای دهه ۱۳۹۰ شمسی و پس از موفقیت فروش نسخه صندوق‌دار ۲۰۶ روانه بازار کشور شد. نیمه دوم دهه ۱۳۸۰ نیز شاهد ارائه محصولی جدید با نام ال نود یا تندر ۹۰ (نسخه مونتاژی داچیا لوگان) بودیم که در حقیقت محصولی بسیار اقتصادی با طراحی فرانسوی ویژه بازار بلوک شرقی اروپا و کشورهای درحال توسعه است.

فروش و استقبال بسیار زیاد از تندر ۹۰ در بازار ایران نشان‌دهنده نیاز بازار به وجود خودرویی کاملا اقتصادی و دم دست برای عموم مردم است. اما رانا به دلیل این که از یک هاچبک فرانسوی اقتصادی الهام گرفته و بیش از حد ارزان‌سازی شده است، آن‌طور که انتظار می‌رفت مورد استقبال مشتریان قرار نگرفت. به همین دلیل ایکو ارائه رانا پلاس را در دستور کار قرار داد که در مقایسه با نسخه LX از ظاهری فیس لیفت شده بهره می‌گیرد.

هر دوی این خودروها در کلاس سدان‌های جمع و جور و اقتصادی قرار می‌گیرند. از این رو می‌توان به مقایسه رانا با ال نود در بازار ایران پرداخت تا ببینیم آیا رانا ایران خودرو ارزش خرید دارد یا خرید خودرو ال نود به‌صرفه است.

مشخصات فنی

زمانی که پای ویژگی‌های فنی برای مقایسه رانا با ال نود به میان می‌آید، تندر ۹۰ و رانا بسیار به یکدیگر شبیه می‌شوند. دو سدان اقتصادی با ریشه‌های فرانسوی که هر دو از پیشرانه‌های ۱.۶ لیتری ۴ سیلندر خطی ۱۶ سوپاپ انژکتوری بهره می‌برند و هر دو حدود ۱۰۵ اسب بخار قدرت و ۱۴۰ نیوتن.متر گشتاور تولید می‌کنند. پیشرانه رانا مشترک با ۲۰۶ از خانواده TU5 مشهور است، اما موتور خودرو تندر از خانواده K4M به حساب می‌آید. با مقایسه رانا با تندر ۹۰ می‌بینیم که نه‌تنها توان و گشتاور تولیدی ال ۹۰ در دور پایین‌تر از رانا به دست می‌آید، بلکه این پیشرانه این توان را در تراکم ۹.۸ به ۱ تولید می‌کند، درحالی که ضریب تراکم پیشرانه رانا ۱۰.۵ به ۱ است.

در مقایسه رانا با ال ۹۰ از نظر انتقال نیرو، گیربکس هر دو خودرو از نوع ۵ سرعته دستی (۴ سرعته اتوماتیک قابل سفارش برای تندر ۹۰) است که گشتاور تولیدی را روانه محور جلو می‌کنند. وزن ۱۱۰۹ کیلوگرمی رانا و ۱۱۱۵ کیلوگرمی تندر ۹۰ نشان می‌دهد که با دو خودرو تقریبا هم‌وزن روبه‌روییم، اما میزان مصرف متوسط سوخت آنها بر اساس اطلاعات رسمی شرکت ایکو، به ترتیب برابر با ۶.۶ برای رانا و ۶.۹ برای تندر ۹۰ اعلام شده است. این درحالی است که رانا در ۱۲ ثانیه به شتاب ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت دست می‌یابد، اما رنو ال ۹۰ تنها به ۱۰.۲ ثانیه زمان نیاز دارد که اختلاف محسوس و قابل توجهی است.

با مقایسه رانا با L90 و اندکی تحلیل فنی می‌توان دریافت که ایکو با اعمال برخی تغییرات در پیشرانه تندر ۹۰ و افزایش تراکم آن به مرز ۱۰:۱ و حتی اندکی فراتر، می‌توانست وارد بازه قدرتی ۱۲۰ اسب بخار شود و تنها با کمی افزایش در مصرف سوخت، به سدانی بهتر و قدرتمندتر بدل شود. اما ایجاد این تغییرات در خط تولید خودرویی با تیراژ بسیار زیاد و البته بازاری که با هرگونه کاستی کنار می‌آید، چندان منطقی نیست.

مشخصات کلی

ابعاد و ظرفیت ها

طراحی ظاهری

وقتی به مقایسه رانا با ال نود از نظر طراحی می‌پردازیم، اگر بگوییم رانا از رنو تندر ۹۰ بهتر است، بدون شک بسیاری از طرفداران پر و پا قرص ال ۹۰ شاکی خواهند شد. اما تنها فاکتور مشترکی که حتی میان طرفداران رنو ال ۹۰ زیاد به چشم می‌آید، توافق همه آن‌ها مبنی بر طراحی نه‌چندان جالب این خودرو است

از دیدگاه صنعتی و علمی، توجیه ظاهر بی‌حد و اندازه زشت تندر ۹۰ دلیل خوبی دارد. زمانی که خودرو برای بازار هدف در حال توسعه و از سگمنتی اقتصادی انتخاب می‌شود، سازنده مجبور است به هر نحو ممکن از سر و ته بودجه تولید خودرو بزند و این یعنی کاهش هزینه تولید به هر نحو ممکن.

یکی از بهترین و راحت‌ترین قسمت‌های تولید خودرو در زمینه کاهش هزینه‌ها، ساده‌سازی فرایند طراحی و محدود کردن بودجه این بخش است. در نتیجه تا زمانی که طراحی خودرو کاربردی باشد، زیبایی آن اهمیت چندانی ندارد و این یعنی کاهش قیمت روز خودرو برای فروش.

در نتیجه از ال ۹۰ انتظار چندانی در بخش طراحی نداشته باشید، چراکه زیرساخت طراحی آن ظاهری جعبه‌مانند سوار بر خطوط تند و تیز و زاویه‌دار، اما فاقد هرگونه ظرافت و زیبایی است. تلاش طراحان این خودرو برای پایین نگه‌داشتن قیمت نهایی در بخش طراحی نمای خارجی به خوبی مشهود است. جلوپنجره از جنس پلاستیک است که با قطعات کرومی تزئین شده و بخش‌های پلاستیکی رنگ متضاد روی سپر به هیچ عنوان با کیفیت نیستند.

با این وجود همت بلند طراحان در حفظ تناسب نسبی طراحی چراغ‌های عقب و جلو با ظاهر کلی بدنه ستودنی است. اما ظاهر تندر ۹۰ تنها طی چند سال از تحمل خریداران خارج بود. خوشبختانه نسخه فیس لیفت آن با نام تندر ۹۰ پلاس در سال ۱۳۹۶ روانه بازار شد که ضمن بهبود‌های متعدد نمای خارجی، نمای داخلی آن نیز مورد ارتقا قرار گرفت و با کابین ساندرو جایگزین شد.

همین بهبودهای اندک ظاهری موجب شد نمای رنو ال ۹۰ اندکی قابل تحمل‌تر باشد، اما به هیچ عنوان نمی‌توانیم این خودرو را محصولی زیبا خطاب کنیم. یکی از ضعف‌های طراحی رنو ال ۹۰، ارتفاع کلی بیش از حد خودرو است. این خودرو از لحاظ پلتفرم با ساندرو و البته کراس اوور داچیا داستر مشترک است که البته در ایران به صورت وارداتی و تحت نام رنو داستر به بازار راه یافت.

شاید هنوز پس از گذر بیش از یک دهه از تولید رانا نتوان تصمیم گرفت که در این خودرو دقیقا  باید به دنبال چه نکته‌ای بود. بازار بی‌تنوع ایران تا حد زیادی حق دارد که پژو ۲۰۶ را رها نکند. خودرویی که بیش از ۲۰ سال از تولید آن می‌گذرد، اما ایران خودرو تحت هیچ شرایطی دست از آن نکشید. استقبال مردم از این خودرو همچنان پابرجا است، پس چرا ایکو باید ضررهای انباشته و دردسرهای خود را با ارائه خودرویی جدید بیشتر کند؟

در نتیجه رانا به عنوان خودرویی اقتصادی‌تر از نسخه سدان 206 SD وارد بازار شد. نمای خارجی آن به جرات جز در تمایز میان چراغ‌ها و سپرهای جلو و عقب و البته آینه‌های جانبی هیچ تفاوت دیگری با پژو ۲۰۶ سدان ندارد. اما حقیقت آن است که طراحی جدید رانا کمی از تب و تاب تکراری بودن ۲۰۶ کم کرد. اما رانا نیز حدود یک دهه با این ظاهر تکراری روی خط تولید ایران خودرو باقی ماند تا اینکه در تیر ۱۳۹۹، رانا پلاس با طراحی به‌روزتر و زیباتر چراغ‌های جلو و عقب و کابین بهتر به بازار رسید.

مقایسه رانا با ال نود از نظر ابعاد خارجی این دو محصول نشان می‌دهد که رانا ۴۲ میلیمتر کشیده‌تر، ۵۶ میلیمتر پهن‌تر و ۷۲ میلیمتر کوتاه‌تر است. این درحالی است که فاصله محورهای رانا ۱۸۵ میلیمتر کوتاه‌تر از تندر ۹۰ است که دلیل آن تولید این خودرو روی همان پلتفرم ۲۰۶ هاچبک است.

طراحی داخلی

طراحی نمای داخلی این دو خودرو نیز دست کمی از نمای ظاهری آن‌ها ندارد. اگر ظاهر رنو ال ۹۰ به نظرتان چندان ضعیف نبود، اما نمای داخلی نظرتان را عوض می‌کند. اگر برای اولین بار داخل تندر۹۰های پیش از فیس لیفت یا به عبارت بهتر، پیش از جایگزینی با نمای داخلی ساندرو را دیده باشید، شاید بگویید این یک طرح نیمه‌کاره و در حال توسعه است، اما این طور نیست. آنچه ال ۹۰ از نمای داخلی به خریدار ارائه می‌دهد، تعریف فرانسوی‌ها از کابین یک خودرو اقتصادی است.

با مشاهده طراحی داخلی رنو تندر ۹۰ درمی‌یابید که چرا ژاپنی‌ها در ساخت و تولید محصولات اقتصادی از فرانسوی‌ها قدرتمندتر عمل می‌کنند. داشبوردی کاملا مسطح و صاف که اوج ذوق طراحان، استفاده از تریم پلاستیکی در میانه داشبورد و بخش ادوات کنترلی و استفاده از دریچه‌های دوار سیستم تهویه مطبوع است. صندلی‌های خودرو همانند نیمکت پارک صاف و مسطح است.

شاید از کابین یک خودرو اقتصادی نباید انتظار زیادی داشته باشیم، اما طراحی داخلی رنو ال ۹۰ حداقل سه مزیت مهم دارد. اول آنکه با وجود بی‌کیفیت بودن متریال، کیفیت ساخت قطعات داخلی و مونتاژ آن در سطح قابل قبولی قرار دارد. نکته دوم قابلیت جای دادن ۵ سرنشین و ظرفیت قابل قبول ردیف دوم و نکته سوم ظرفیت قابل توجه ۵۱۰ لیتری صندوق عقب آن است که از طراحی جعبه‌ای خودرو نشات می‌گیرد و از تندر ۹۰ یک سدان مطلوب ارزان قیمت خانوادگی می‌سازد.

در مقابل رانا همانند نمای خارجی به شدت پیرو طراحی قدیمی ۲۰۶ است. حتی اگر برای اولین بار بدون آگاهی از مدل خودرو پا به کابین آن بگذارید، متوجه می‌شوید که خودرو پیش رو به نحوی با خانواده ۲۰۶ ارتباط دارد. اما تمایز کابین رانا با پژو ۲۰۶ تنها در طراحی متفاوت ادوات داشبرد، غربیلک فرمان و مجموعه نشانگرهای اصلی نیست.

دو فاکتور مهم در طراحی داخلی رانا جلب توجه می‌کند که اولین آن کیفیت بسیار پایین طراحی و تولید قطعات، مخصوصا در بخش قالب‌گیری و مونتاژ است. شنیدن صدای قژقژ و انواع لرزه از ادوات داشبرد و عدم گردش صحیح دریچه‌های دوار سیستم تهویه مطبوع در این خودرو موضوعی طبیعی است. نکته دوم فضای بسیار محدود نشیمن عقب برای این سدان است، چراکه رانا همانند پژو ۲۰۶ سدان، روی پلتفرم هاچبک ۲۰۶ توسعه یافته و از این رو فضای داخلی آن با نسخه هاچبک مو نمی‌زند.

از آنجایی که در رانا و ۲۰۶ SD تنها یک صندوق به انتهای خودرو اضافه شده است، حداقل جای شکر دارد که فضای صندوق افزایش چشمگیری نسبت به پژو ۲۰۶ هاچبک داشته است که آن هم تنها با ۴۰۰ لیتر فضا، به اندازه بیش از ۱۰۰ لیتر کوچک‌تر از تندر ۹۰ است که خود ابعادی کوتاه‌تر از رانا دارد.

آپشن ها و امکانات

وقتی برای مقایسه رانا با ال نود به سراغ آپشن‌ها و امکانات این دو خودرو می‌رویم، فهرستی خالی پیش روی ما قرار می‌گیرد. ترمز ضدقفل، ترمز EBD، ایربگ و آینه بغل با تنظیم برقی تنها آپشن‌هایی است که در اختیار راننده قرار می‌گیرد. البته رانا به سنسور عقب مجهز است است تا پارک کردن و دنده عقب رفتن با آن کمی راحت‌تر باشد. آینه بغل رنو ال ۹۰ هم گرم‌کن دارد.

رانا یا رنو ال نود

رانا ایران خودرو و رنو ال ۹۰ از سدان‌های سایز کوچک شهری اقتصادی بازار ایران محسوب می‌شوند و هرچند امروزه قیمت آن‌ها هیچ سنخیتی با کلاس اقتصادی ندارد، اما حداقل از دیدگاه کیفی و قیمت نهایی، زمانی در بازه خودروهای دم‌دستی و ارزان قیمت بازار داخلی قرار داشتند و در نتیجه امروزه نیز در زمره ارزان‌ قیمت‌ترین سدان‌های بازار دست دوم حال حاضر کشور هستند.

با مدنظر قرار دادن مجموعه ویژگی‌های رنو ال 90 و البته میزان فروش بیشتر آن در مقایسه با رانا می‌توان دریافت که مشتری‌ها نیز به سادگی متوجه ویژگی‌های برتر این خودرو به عنوان یک سدان خانوادگی اقتصادی هستند.

تندر ۹۰ و رانا به دلیل قدیمی شدن پلتفرم جای خود را به نسخه‌های جدیدتر خود، یعنی تندر پلاس و رانا پلاس دادند و برای فروش ماشین پول لازم یا خرید آنها باید به بازار دست دوم سر زد.

نویسنده: میلاد قزللو