به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، خوش خنده بود و خوش برخورد؛ هر بار از او می‌خواستیم درباره سینما و تلویزیون صحبت کند از فقدان سناریوی بکر، قوی و نویسندگان کاربلد می‌گفت. اتفاقاتی که امروز در تلویزیون کیمیا شده و داریوش اسدزاده به خوبی به آنها اشاره می‌کرد. 

او البته یک مشکل دیگر را هم به عنوان مسمومیت فضای سینما و تلویزیون مطرح می‌کرد و آن نگاه تجاری و سرمایه‌داری بود که از دستِ سینما و این روزها از دستِ نمایش‌خانگی و فضای آثار نمایشی برنمی‌دارد. از طرفی کاهش مخاطبِ تلویزیون و جدّی نگرفتن سناریوهای قوی و نویسندگان کاربلد هم جزو ضعف‌های دیگری است که رفته رفته بیشتر خودشان را نشان می‌دهند. 

امروز زادروز داریوش اسدزاده یا به قولی پدربزرگِ تلویزیون است. او را در روزهایی که وارد 98 سالگی شده بود بیشتر به این نام می‌شناختند. یادِ کارهایی مثل “خانه سبز” می‌افتادند و او پدربزرگِ این خانه بود بیشتر به نام پدربزرگ صدایش می‌زدند.

اسدزاده 20 ساله بود که وارد عرصه بازیگری شد.  او در سال 1391 مدرک درجه یک هنری را از وزارت فرهنگ وارشاد دریافت کرد. اسدزاده همچنین مدرک دکتری هنری و معماری در رشته هنر حرفه‌ای (ادبیات هنر) را از دانشگاه تهران دریافت کرده است. در کنار “خانه سبز”، “سمندون” و “همه فرزندان من” از دیگر کارهای نوستالژی این بازیگر پیشکسوت سینما، تئاتر و تلویزیون بود. 

وقتی در بازخوانی سریال‌های نوستالژی تلویزیون به سراغ او رفتیم نکته‌ای را مطرح کرد که قابل توجه بود. «باید قبول کنیم فضای سریال‌سازی‌مان خوب پیش نمی‌رود اگر نپذیریم کماکان همان نمره 6-7 را می‌توان به سریال‌ها داد که قابل قبول نیست».

نکته‌ای که برای امروز فضای سریال‌سازی ما هم لازم است؛ توجه به عوامل جذابیت و استفاده از نویسندگان کاربلد و سوژه‌های ناب و بکر.

در کنار حضور در «خانه سبز» و چند نوستالژی دیگر او در یک فیلم جنجالی و پرسرو صدا هم حاضر شد؛ «قلاده‌های طلا» ابوالقاسم طالبی که با واکنش‌های متعددی همراه شد. داریوش اسدزاده در آخرین مصاحبه خود با خبرنگار تسنیم هم درباره سرزنش‌های عده‌ای گفت. «عده زیادی تماس می‌گرفتند که چرا در «قلاده‌های طلا» بازی کردی، من گفتم کاری به سیاست ندارم و تلاش می‌کنم نقشم را خوب بازی کنم.»

اسدزاده در طول حیاتش در 58 سریال و تله‌فیلم بازی کرده است که از آن جمله می‌توان به سمندون، خانه سبز، آژانس دوستی، روزگار جوانی، هوش سیاه، دردسرهای عظیم و چرخ فلک اشاره کرد. او در کنارِ بازی‌های درخشان نمایش‌های تئاتر، سینما و تلویزیون که شاید برای مردم ایران، نام‌آشناترین کارهای داریوش اسدزاده، پدربزرگی “خانه سبز” بوده است.

اسدزاده در آبان ماه سال1397 بر اثر احساس درد در ناحیه قفسه سینه در بیمارستان بستری شد و مدت بعد به دلیل سرطان مثانه تحت عمل سیستوسکوپی قرار گرفت و پس از یک روز استراحت روانه خانه شد. او بار دیگر در تیرماه سال 1398 با مراجعه به پزشک و پس از چکاپ‌های لازم با توصیه پزشکان در بیمارستان بستری شد و پس از چند روز 14 روز به منزل رفت.

او که در دوران کهنسالی بارها می‌گفت آرزو دارد یک قرن را سپری کند سرانجام در 3 شهریورماه سال 1398 در منزل و در سن 96 سالگی درگذشت. پیکر او در 5 شهریورماه سال 1398 از مقابل خانه هنرمندان ایران تشییع و در کنار مزار غلامحسین نقشینه به خاک سپرده شد.

انتهای پیام/