یدالله امیریان، انبوهساز شیرازی، که به مدت دو سال است شرکت ساختمانی خود را تعطیل کرده، مهمترین دلیل کنار گذاشتن کار ساختمان را هزینههای جانبی ساخت، بهویژه هزینههای بالای مالیات و دارایی، میداند. او اظهار داشت: “به دلیل شرایط اقتصادی و روند رو به رکود ساختمان، هرچند پروانه ساخت دارم، ولی کار را تعطیل کردهایم.” وی در ادامه دلیل این تعطیلی را در مرحله ابتدایی، “دست دارایی در جیب سازنده” دانست و تصریح کرد: “در سالهای اخیر، هزینههای جانبی ساخت به حدی بالا رفته بود که ادامه کار برای ساخت ساختمان امکانپذیر نبود. از جمله مهمترین هزینههای جانبی، دارایی و مالیات بود که هر سال با رشد چشمگیری مواجه بود.”
وی با اشاره به رکود بازار مسکن ادامه داد: “افزایش هزینههای جانبی ساخت، در کنار رکود بازار، باعث شد حتی واحدهایی که ساختیم را نتوانیم به فروش برسانیم و مشکلات روز به روز بیشتر شوند. از سوی دیگر، قانون مالیات بر خانههای خالی نیز بدون در نظر گرفتن این موضوع که من سازنده و فروشنده ملک هستم، باعث شده زمانی که خریدار نیست، ملک باقی بماند و در مقابل این سکون بازار با مالیات دارایی به عنوان خانههای خالی روبرو شویم که هزینهای بسیار سنگین است.”
وی در پاسخ به این سؤال که سرمایه خود را امروز در چه شاخه درآمدزایی استفاده میکنید، گفت: “امروز تا حدودی در زمینه طلا سرمایهگذاری کردهایم، ولی امید داریم بعد از انتخابات، که البته در شش ماه ابتدایی آن اتفاقی رخ نخواهد داد، و با انتخاب کاندیدایی که به رقابت سالم در بازار و کوچک کردن دولت در صنعت اعتقاد دارد، با رشدی نسبی مواجه شویم و بتوانیم به بازار مسکن بازگردیم.”
وی در آخر گفت : “وقتی سرمایهگذاری در صنعت ساختمان در یک شهر فقط به سرمایه داخل همان شهر وابسته است و سرمایهگذاری خارجی وارد نمیشود، اقتصاد با رکود مواجه خواهد شد چون گردش پولی میان مردم وجود ندارد و پول به اقتصاد آن شهر وارد نمیشود. به طور کل، عدم مدیریت در تمام مراحل تصمیمگیری برای سازندهها باعث تعطیلی بسیاری از شرکتهای ساختمانی شده است.”