به گزارش اخبارساخته ها؛ تأثیر اقلیم در معماری در مناطق گرم و مرطوب و آفتابی بیشتر نمود پیدا میکند به طوری که، در این نوع اقلیم نباید بازشوها و پنجره های زیادی تعبیه شود و حتی بازشوها نباید خیلی بزرگ تعبیه و در نظر گرفته شود. چون در فصلهای گرمتر سال نور خورشید باعث برهم زدن آسایش ساکنین میشود و همچنین جهت قرارگیری این بازشوها در مناطق گرم باید در بازوی شمال و جنوب باشد تا از ورود مستقیم نور آفتاب به داخل فضا جلوگیری کند. همچنین مقیاس مفید و مناسب برای بازشوها در این اقلیم باید بین ۲۵ تا ۴۵ درصد باشد و باید در این منطقه برای پنجره ها okb( ارتفاع کف تا زیر پنجره را اکابه می نامند) در نظر گرفته شود.

ارتفاع سقف

یکی دیگر از تأثیرات اقلیم در معماری، ارتفاع سقف ساختمان ها است که در این اقلیم نسبت به دیگر اقلیم ها بیشتر است و دلیل این کار این است که گرمای هوا در فضای داخل صعود کرده و به تعبیری زیر سقف تجمع میکند و در نتیجه دمای هوا در ارتفاع پایینتر اتاق کاهش مییابد و خنکتر میشود.

مصالح

نوع مصالح هم یکی تأثیرات اقلیم در معماری ساختمانهای هر منطقه ایست. مصالحی که در این اقلیم استفاده میشود باید دارای ظرفیت حرارتی کم باشد تا انرژی را در خود ذخیره نکند. بهترین مصالح برای این منطقه چوب است، زیرا چوب حرارت و انرژی را به کندی از خود عبور میدهد. چوب حرارت را به کندی منتقل می کند (به دلیل ضریب رسانش پایین) و به خاطر کم بودن ظرفیت حرارتی در شب با وزش نسیم گرمای کسب شده را از دست می دهد؛ ولی به دلیل کم بودن پوشش گیاهی در این منطقه به ندرت از چوب استفاده می شود. در کنار هورها و مردابها و در مناطقی که نی وجود دارد خانه های حصیری ساخته می شود که مخصوص خانواده های تنگدست است در بندر بوشهر، اکثر خانه ها با سنگ های رسوبی ساخته شده اند. در چابهار اکثر خانه ها با خشت اجرا شده اند. در خرمشهر خشت و آجر مصالح غالب ساختمانی هستند. در این مناطق غالبا طاقها کاه گلی و مسطح هستند ً .در برخی از شهرهای این اقلیم برای ایجاد جریان هوا از بادگیر استفاده می شده است مانند جزیره کیش . به دلیل گرمای زیاد و کم بودن نوسان درجه حرارت در طول شبانه روزمصالح مورد استفاده در این اقلیم باید از ظرفیت حرارتی کمی برخوردار باشد. قرارگیری و نوع طراحی پالنها و ساختمانها در اقلیم گرم و مرطوب به صورت حیاط مرکزی و نیمه درونگرا میباشد. بندرعباس، جاسک، آبادان و اهواز از شهرهایی هستند که دارای اقلیم گرم و مرطوب هستند.

ویژگیهای معماری بومی مناطق گرم و مرطوب:

• استفاده از مصالح ساختمانی با ظرفیت حرارتی کم.
• قرار دادن ساختمان در سایه ی کامل در اینجا نیز ایوان های عریض و سرپوشیده ای که هم از نفوذ باران به داخل جلوگیری می کنند و هم سایه ی کاملی بر روی دیوار اتاق ها می اندازند، مورد استفاده قرار گرفته است.
• در مناطق نزدیک به دریا، برای استفاده از نسیم های خنک دریا از بادگیرهای بزرگ استفاده شده است.
• در این مناطق به دلیل گرما و رطوبت زیاد هوا، میزان تهویه ی طبیعی اهمیت چندانی ندارد.

انتهای پیام/