بهار طاهری طی یادداشتی با عنوان “حرکت پر شتاب کشورها با هوش مصنوعی؛ ایران همچنان بدون اساسنامه و متولی” به بررسی چالش های هوش مصنوعی در ایران پرداخت.
خبر‌های اخیر در سازمان ملی هوش مصنوعی نشان‌دهنده چالش‌های جدی ساختاری و مدیریتی است که می‌تواند مانعی برای پیشرفت سریع این حوزه شود. این سازمان به دلیل عدم سپردن مدیریت به جوانان و نخبگان، از نوآوری و خلاقیت لازم برای رقابت جهانی بازمانده است.
بررسی‌ها نشان می‌دهد که انتخاب مدیران غیرمتخصص یا غیرمرتبط و نبود یک اساسنامه مشخص، به پراکندگی در عملکرد سازمان و از دست رفتن فرصت‌های حیاتی منجر شده است. تأخیر در تدوین اساسنامه نیز سرمایه‌گذاری‌ها، همکاری‌های بین‌المللی و مسیر نوآوری را با موانع جدی روبه‌رو کرده است.
علاوه بر این، نبود منابع مالی پایدار و وابستگی به تصمیمات دولتی برای تأمین بودجه، موجب توقف یا تأخیر پروژه‌های کلیدی شده است. این در حالی است که کشور‌های پیشرو در هوش مصنوعی با ساختار‌های چابک، سرمایه‌گذاری‌های کلان و همکاری با بخش خصوصی، گام‌های بلندی در این حوزه برداشته‌اند.
متخصصان معتقدند برای عبور از این بحران، اقدامات زیر ضروری است:
۱. سپردن مدیریت سازمان به جوانان و نخبگان متخصص.
۲. تدوین سریع اساسنامه با بهره‌گیری از تجربیات جهانی و مشورت با متخصصان داخلی.
۳. ایجاد استقلال سازمانی برای جذب سرمایه‌گذاری‌های داخلی و خارجی.
۴. توسعه زیرساخت‌های فناورانه با همکاری شرکت‌های خصوصی و استارت‌آپ‌ها.
۵. تربیت نیروی انسانی ماهر و حمایت از پژوهش‌های دانشگاهی.
اگر این مشکلات به‌موقع حل نشوند، ایران ممکن است فرصت‌های کلیدی در عصر انقلاب صنعتی چهارم را از دست داده و در شرایطی که کشورها با سرعت و پرشتاب با هوش مصنوعی حرکت می‌کنند، ایران از رقابت‌های جهانی عقب بماند.