حالا که موضوع ناترازی انرژی بیشتر از هر زمان دیگری زندگی مردم را مختل کرده، لازم است که دوباره قوانین و مقررات ملی ساختمان سازی را مورد بازنگری قرار بدهیم، چرا که بخش زیادی از هدررفت انرژی در ساختمان های مسکونی رخ می دهد.

به گزارش پرشین سازه ، یکی از اعضای انجمن توسعه مهندسی اعلام کرد که قانون نظام مهندسی به اصلاح نیاز دارد تا بتواند جلوی هدر رفتن انرژی را در ساختمان های کشور بگیرد.

حبیب الله بی‌طرف به ضرورت اصلاح قانون سازمان نظام مهندسی اشاره کرد و خاطرنشان ساخت که بعد از گذشت ۳۰ سال از نوشتن اولین نسخه این قانون، حالا زمان تغییر آن فرا رسیده و باید مورد بازنگری قرار بگیرد.

این عضو انجمن توسعه مهندسی خاطرنشان ساخت که مهندسان وزارت راه و شهرسازی باید در بازنگری مشارکت جدی داشته باشند تا این قانون به بهترین شکل ممکن نگاشته شود و بتواند مشکلات موجود در حوزه ناترازی انرژی را حل کند.

واقعیت اینجاست که تا وقتی مشکل ناترازی به شکل ریشه ای حل نشود، نمی توان انتظار داشت که با کاهش الگوی مصرف، تغییری در روند این ناترازی ایجاد کرد. باید ساختمان های کشور مطابق با اصول استاندارد مصرف انرژی ساخته شوند. در حال حاضر ابزارها و مصالح جدیدی به بازار عرضه شده اند که می توانند اثری جدی روی مصرف انرژی داشته باشند.

متاسفانه در حال حاضر، تنها چیزی که برای سازندگان ساختمانی اهمیت ندارد، توجه به همین مسائل مربوط به انرژی است. حبیب الله بی‌طرف اعلام کرد که وظایف سازمان نظام مهندسی باید در مجمع عمومی نظام مهندسی تقسیم شود.

وی تصریح کرد که بخشی از این وظایف را وزارت راه و شهرسازی به عهده گرفته است. این در حالیست که مجموع عمومی باید آنها را انجام دهد. باید کاری کنیم که مهندسان و تشکلات آنها به جایگاه اصلی خود برگردند.

یکی از مشکلات اصلی کشور، یعنی ناترازی انرژی می تواند به دست مهندسان و جوامع تخصصی حل و فصل شود. در حال حاضر، مصرف انرژی در ساختمان های کشور خیلی بالاست.

در سال ۱۳۹۵ که رئیس شورای انرژی اتحادیه اروپا به ایران آمده بود، اعلام کرد که هدر رفت انرژی در ایران بر اساس کیلووات بر ساعت ۱۸۰ به ازای متر مربع است. این در حالیست که عدد مزبور در کشورهای اروپایی ۵۰ می باشد.

واقعیت اینجاست که اگر الان وضعیت اروپایی در صرفه جویی انرژی اینگونه است، به این دلیل می باشد که از سال ها پیش برای این معضل بزرگ برنامه داشته اند. در سال ۱۹۸۰ اتحادیه اروپا، برنامه ای ۳۰ ساله تدوین کرد که این عدد را از ۱۵۰ به ۵۰ برساند. اروپایی ها موفق شدند که از برنامه های خود هم جلو بزنند و این عدد را به ۳۰ برسانند.

بر اساس شاخص های کنونی، قابلیت بهینه سازی مصرف انرژی در ایران نسبت به اروپا سه برابر است. البته این موضوع تازه ای نیست و چندین دهه است که گریبان کشور را گرفته!

بر اساس گفته های این عضو انجمن توسعه مهندسی در سال ۸۴ این ناترازی وجود نداشت. حتی موفق به ذخیره ۱۰ درصد ذخیره نیروگاهی نیز شدیم. البته در این مسیر هنوز هم از اروپایی ها عقب هستیم؛ چرا که آنها ذخیره ۲۵ درصدی دارند و این عدد را استاندارد می دانند.

نکته اینجاست که چرا بعد از گذشت دو دهه از ذخیره ۱۰ درصدی به ناترازی ۲۰ درصدی رسیده ایم؟ به نظر می آید که باید پاسخ را در عدم سرمایه گذاری در بخش نیرو بدانیم. زیرساخت های انرژی در کشور قدیمی شده اند و به همین دلیل، توان تولیدشان پایین است.

از سوی دیگر، ساختمان های کشور به سبک استاندارد و با توجه به الگوهای مصرف انرژی ساخته نمی شوند. بنابراین ناترازی کنونی تعجب چندانی ندارد.

حبیب الله بی‌طرف در انتهای سخنان خود اعلام کرد که با توجه به شرایط کنونی، نمی توان انتظار معجزه داشت، بلکه باید دست به اقدام زد و سرمایه گذاری در این بخش را افزایش داد. هرچند که بهینه کردن مصرف هم نیازمند تحقیقات است و باید مطالعات زیادی در این حوزه انجام بگیرد.

این مقام مسئول در پایان خاطرنشان ساخت که بر اساس مطالعات صورت گرفته، جهت سرمایه گذاری برای ساخت نیروگاه، به ازای هر کیلووات قدرت تولید، باید ۳۰۰ دلار هزینه کرد. در حال حاضر این اقدام امکانپذیر می باشد.

به طور کلی، در صورتی که فکری به حال زیرساخت های کنونی انرژی نشود، در سال های آتی وضعیت آنها بدتر خواهد شد و احتمالا با بحران بزرگتری در حوزه مصرف انرژی رو به رو خواهیم بود.