این پژوهش بر اساس داده‌های ۲۸,۲۴۸ بیمار مبتلا به سرطان مرحله یک در آفریقای جنوبی انجام شده و رابطه بین فعالیت بدنی پیش از تشخیص و روند بیماری را بررسی کرده است. در این مطالعه که ۱۵ سال طول کشید، ۴۴ درصد از بیماران به سرطان‌های سینه و پروستات مبتلا بودند.
کاهش خطر پیشرفت بیماری و مرگ‌ومیر
حتی ورزش کم نیز تأثیر مثبتی داشت و افرادی که به میزان کمی ورزش می‌کردند، شانس بقای بیشتری داشتند. احتمال پیشرفت نکردن سرطان پس از دو سال در افراد بدون ورزش هم ۷۴ درصد بود، در حالی که این احتمال برای افراد با فعالیت کم و متوسط به‌ترتیب ۷۸ و ۸۰ درصد بود.
مکانیسم‌های زیستی
به گفته پژوهشگران، ورزش با تقویت سیستم ایمنی و تنظیم هورمون‌های بدن به کاهش خطر پیشرفت سرطان کمک می‌کند. افزایش تعداد سلول‌های ایمنی و تنظیم هورمون‌هایی نظیر استروژن و تستوسترون، از مهم‌ترین اثرات ورزش در مقابله با سرطان‌های حساس به هورمون نظیر سینه و پروستات است.
پیام پایانی
این تحقیق، دلیلی محکم برای اولویت دادن به ورزش در برنامه‌های پیشگیری و درمان سرطان فراهم می‌کند. در حالی که سرطان همچنان به‌عنوان یک چالش بزرگ سلامت باقی مانده، پیام ساده و امیدبخش این مطالعه روشن است: حتی اندکی فعالیت بدنی می‌تواند زندگی را نجات دهد.