بافت ناکارآمد شهری بخش زیادی از جمعیت تهران را در خود جای داده است. به همین دلیل در همایش سیاست ها و برنامه های بازآفرینی شهری پایدار در بافت های ناکارآمد شهری، مدیرعامل شرکت بازآفرینی شهری ایران بار دیگر بر لزوم استفاده از دفاتر تسهیل گری اشاره کرد.
به گزارش پرشین سازه ، تعداد افرادی که در این بافت های فرسوده و ناکارآمد تهران زندگی می کنند، نزدیک به ۳ میلیون نفر است. به عبارت دیگر، ۱ میلیون خانوار ساکن این بافت هستند. عبدالرضا گلپایگانی تاکید کرد که نباید این افراد به آمار کمّی تبدیل شوند، بلکه باید آنها را افرادی در نظر گرفت که سطح کیفی زندگی آنها پایین است.
بر اساس گفته های این مقام مسئول، جان ۳ میلیون نفر در معرض خطر است. علاوه بر این، نسل های آینده باید در محیط هایی زندگی کنند که فاقد سرانه های موثر شهرسازانه هستند. این بافت، فضای فرهنگی ندارد، جای بازی برای بچه ها و رشد آنها تعریف نشده و اساساً سکونت در این بافت باعث می شود که نتوان از ظرفیت های بالقوه شهروندان استفاده کرد.
معاون وزیر راه و شهرسازی در ادامه صحبت های خود به این نکته اشاره کرد که اصلی ترین نهادی که در بافت فرسوده و ناکارآمد شهری مداخله می کند و اساساً مسئولیت دارد، شهرداری ها هستند. گرچه اهمیت بافت فرسوده از لحاظ فرصت و سرمایه های شهری بالاست، اما نباید سرمایه های اجتماعی موجود در آن را نادیده گرفت.
وی در ادامه چنین گفت: وقتی که یک شهر جدید ساخته می شود، چندین نسل طول خواهد کشید تا یک ساختار اجتماعی از دل آن بیرون آمده و شکل بگیرد. به همین دلیل است که اهمیت سرمایه اجتماعی را نباید دست کم گرفت.
دبیر ستاد ملی بازآفرینی شهری پایدار که در همایش مزبور برای عده ای از کارشناسان بازآفرینی و مدیران شهرداری های استان صحبت می کرد، تاکید داشت که به دلیل زیرساخت های کافی، نباید از اهمیت بافت فرسوده غافل شد. بخشی از هویت تاریخی شهر در همین محلات رقم خورده و وقتی که از بازآفرینی صحبت می کنیم، منظورم این است که زندگی دوباره به این محلات برگردد و بتوان به شکل صحیح تری از این بافت ها استفاده کرد.
در روزهای اخیر، رئیس جمهور در جلسه شورای عالی مسکن شرکت کرد و در آن به راهکارهای عملی جهت افزایش کیفیت بناهای ناپایدار و سرانه های خدماتی محله های هدف بافت ناکارآمد، اشاره کرد. مسعود پزشکیان بار دیگر تاکید کرد که باید این موضوعات مورد توجه باشند و زندگی برای ساکنان این محلات، بهبود یابد.
یکی از راهکارهایی که دولت برای بهبود وضعیت این بافت در نظر گرفته، ارائه بسته ۱۹ بندی مشوق برای نوسازی در محله های هدف است.
در این بسته های مشوق، قرار شد که تشویق هایی برای مالک و سازنده در نظر گرفته شود تا به این ترتیب سرعت نوسازی بالا برود. معاون وزیر راه و شهرسازی، آقای گلپایگانی نیز تاکید کرد که برای کاهش بافت فرسوده و ارتقاء کیفیت زندگی در آنها، قبل از هر چیزی باید مدل فکری مسئولین عوض شود؛ چرا که در این حوزه، با مسائل پیچیده ای رو به رو هستیم. به همین دلیل راهکارهای ساده شاید موثر نباشند. وی به ظرفیت بالای دفاتر تسهیلگر اشاره کرد و خاطرنشان ساخت که این دفاتر به دلیل ارتباط مستقیم با ساکنان، می توانند بهره وری طرح های بازآفرینی شهری را بالاتر ببرند.
یکی از معضلاتی که در مورد بازآفرینی محله های هدف وجود دارد، این است که خیلی از مالکان اساساً تمایلی به زندگی آپارتمانی ندارند. به همین دلیل این سوال مطرح می شود که آیا تحمیل این سبک زندگی به مالکان، کار درستی است یا خیر؟!
مدیرعامل شرکت بازآفرینی شهری ایران اعلام کرد که مدل فعلی جواب نمیدهد. در طی سال های گذشته، مدیریت بافت فرسوده صرفاً با تخریب و بازسازی همراه بود اما باید این رویه تغییر کند و متناسب با شرایط مالی، فرهنگی، اجتماعی و دیگر فاکتورهای موثر، یک راهکار مناسب اندیشیده شود.
این مقام مسئول در بخش دیگری از صحبت های خود تاکید کرد که اگر دفاتر تسهیلگری و شهرداری ها با هم همکاری داشته باشند، می توان افق روشنی برای بازآفرینی شهری در نظر گرفت. تنها در همین مدل است که نگاه به بازآفرینی شهری از بالا به پایین نخواهد بود.
یکی دیگر از نکاتی که معاون وزیر راه و شهرسازی به آن اشاره کرد، افزایش ساخت و سازهای غیرمجاز در استان تهران بود. ایشان یادآور شد که شهرداری ها وظیفه نظارت بر این روند را به عهده دارند. در واقع، یکی از اصلی ترین دلایل تولید بافت فرسوده جدید، همین ساختمان سازی های غیرمجاز است.
وی در انتهای سخنان خود تاکید کرد که شهرداری باید به فکر یک درآمد ثابت و پایدار برای خود باشد تا ناچار به تراکم فروشی نشود. این مدل درآمدی در آینده شهرداری ها را دچار مشکل خواهد کرد، چرا که قادر به تامین سرانه های خدماتی ناشی از افزایش تراکم نخواهند بود.
source