همه چیز از مرکز تهران، کافه بیستروپاپ در خیابان سمیه آغاز می‌شود. عمارتی خوش ساخت با قدمتی 50 ساله و به دست معماران خوش فکر فرانسوی که سودای گردهم آوردن اندیشمندان، دیپلمات‌ها، هنرمندان و شخصیت‌های سرشناس را در کافه‌هایی با دکوراسیون کلاسیک و فضایی دلنشین داشته‌اند تا بتوانند تغییراتی بزرگ را در مُد و جامعه زمان خود رقم بزنند.
کافه بیستروپاپ پاتوق شخصیت‌های سرشناس دهه 40 تاکنون بوده است که معماری کلاسیک، نورپردازی ملایم با شمع‌ها، لوستر و چراغ‌های دیواری برنجی فضا را چنان گرم و صمیمی کرده است که گویا به خوابی هزار ساله دعوت شده‌ای تا عطر خوش گذشته را در ریه‌ها حبس کنی!
این پاتوق دلکش در خلال روایت سریال تاسیان به کارگردانی تینا پاکروان، کارگردان توانمند جوان کشورمان، به نحوی روان به همان شکل کافه‌های فرانسوی برای شکوفایی تمدن زمان خود و جنبش‌های فرهنگی و هنری پست‌مدرن به تصویر کشیده شده است.
فضای کلاسیک و دلنشین کافه همخوانی بسیار نغضی با روایت سریال دارد. حضور نقاشی‌ها، چوب و مبلمان کلاسیک، میز و صندلی‌های چوبی با روکش چرمی و پارچه‌ای و الهام از سبک آرت دکو یا بوهیمایی با ترکیب رنگ‌های متمایل به خنثی همچون قهوه‌ای، بژ و طلایی تلفیقی از حس و حال پرهیاهوی آن دوران است که سعی می‌کند این تلاطم را در ضمیر خود پنهان کند و آرامشی همچون آرامش زاینده رود را به ظاهر به تصویر بکشد.
نکته قابل توجه این است که حس و حال کافه به نحوی است که گویی مخاطب هر لحظه خود را در آن فضا می‌بیند که این فضاسازی خود به موفقیت سریال کمک کرده است. کافه‌ای زیبا که سعی می‌کند با حفظ اصالت، فضای گرم و دلنشینش را با ترکیبی از سنت و مدرنیته درهم آمیزد. کافه‌ای صمیمی و متشکل از دو بخش روباز و سرپوشیده که اجازه می‌دهد در خلال حرف‌ها و سکوت‌های حاکم نگاهی به رهگذران داشته باشید.
source