در هنگام پیاده‌روی مانند هر ورزش دیگری تنفس ما سرعت می‌گیرد تا اکسیژن بیشتری به عضلاتمان برسد. اما ازآنجاکه پیاده‌روی در حالت نسبتاً ثابتی دارد – یعنی خیلی سخت نیست – بعید است که در هنگام انجام دادنش نفس کم بیاوریم، مگر اینکه عامل استرس‌زای دیگری وجود داشته باشد؛ مانند وقتی که در حال سربالایی رفتن هستیم یا با سرعت بیشتری راه می‌رویم.
پیاده‌روی بر مغز شما هم تاثیر می‌گذارد
همچنین یک اثر عصبی وجود دارد. مغز و سیستم عصبی ما با دریافت و پردازش اطلاعات حسی از محیط اطراف و از خود حرکت، فعال‌تر می‌شوند، درحالی‌که هم‌زمان خروجی تحریکی را به عضلات در یک توالی هماهنگ ارائه می‌دهند تا به ما در حرکت روان کمک کنند.
یک بررسی دانشگاه استنفورد در سال ۲۰۱۴ مشخص کرد که تفکر خلاق هم در طول پیاده‌روی و هم پس از آن به طور قابل‌توجهی تقویت می‌شود، به‌طوری‌که در یک آزمون تفکر واگرا نشان داده شد که پیاده‌روی نسبت به نشستن با افزایش ۸۱ درصدی خلاقیت همراهی دارد. پیاده‌روی در فضای باز با بیشترین میزان افزایش خلاقیت همراهی داشت.
و درحالی‌که همه این اتفاقات در حال رخ دادن است، بدن ما مواد مغذی را از بافت‌های ماهیچه، چربی و کبد ما می‌گیرد تا آنها را به انرژی تبدیل کند.
پیاده‌روی چه کمک دیگری به شما می‌کند؟
پیاده‌روی در شرایط معمول شیوه‌ای خوب برای آرام شدن شمرده می‌شود و دلیل آن هم این است که به سرعتی متعادل به راحتی راه می‌رویم، دستگاه عصبی پاراسمپاتیک ما فعال می‌شود و باعث کاهش کورتیزول، هورمون استرس، می‌شود.
پیاده‌روی علاوه بر اینکه ذهن ما را خالی می‌کند، می‌تواند به رشد مغز ما نیز کمک کند. یک بررسی در سال ۲۰۱۱ که شامل ۱۲۰ فرد مسن بود، نشان داد که ورزش هوازی منظم، مانند پیاده‌روی، اندازه هیپوکامپ مغز را افزایش می‌دهد و میزان «فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز» یا BDNF را بالا می‌برد. این فاکتور مانند کودی برای مغز شماست که به سلول‌های مغز کمک می‌کند تا رشد کنند، تقویت شوند و به طور مؤثرتری با یکدیگر ارتباط برقرار کنند.
گرچه یکی از مزایای اصلی پیاده‌روی قطع شدن رفتارهای کم‌تحرک مانند نشستن است، اما سرعت راه رفتن ما نیز بر سلامت ما تأثیر دارد، و پیاده‌روی سریع‌تر منجر به پیامدهای سلامتی بهتری می‌شود
آیا پیاده‌روی عضله می‌سازد یا خیر؟
آیا پرسش مطرح بوده است که آیا پیاده‌روی واقعاً می‌تواند اندازه عضلات را افزایش دهد یا نه. در یک بررسی که در آن تعداد قدم‌های پیاده‌روی شرکت‌کنندگان به کمتر از ۱۵۰۰ قدم در روز کاهش یافت، شرکت‌کنندگان کاهش قابل‌توجهی در توده بدون چربی در پا پیدا کردند و میزان ساخته شدن پروتئین عضله حتی پس از یک وعده غذایی پرپروتئین ۲۸ درصد کاهش یافت.
بااین‌حال بررسی‌های دیگر نشان داده‌اند که پیاده‌روی به همراه ورزش‌های مقاومتی در حفظ توده عضلانی مؤثرتر است. «راکینگ» (rucking) – پیاده‌روی شدیدتر با جلیقه یا کوله پشتی وزنه‌دار – می‌تواند شدت این فعالیت را افزایش دهد. رکاب زدن، عضلات مرکزی و پایین‌تنه را به کار سخت‌تر تشویق می‌کند و همچنین ضربان قلب را افزایش می‌دهد.
آیا پیاده‌روی چربی‌سوزی می‌کند؟
در حالی که پیاده‌روی تأثیر کمی در کمک به عضله‌سازی شما دارد، تأثیر آن بر کاهش وزن کمی برجسته‌تر است. به عنوان مثال، وقتی صحبت از «راکینگ» می‌شود، یک بررسی در سال ۲۰۲۰ نشان داد که بارگیری وزنه در هنگام پیاده‌روی توده چربی و وزن بدن را کاهش می‌دهد.
نکته کلیدی این است که نتایج شما به تلاشی که انجام می‌دهید بستگی دارد. در این مورد هم مانند هر چیز دیگری، رویکرد ما بر نتیجه تأثیر می‌گذارد. ما می‌توانیم اهرم‌هایی مانند سرعت، شیب و شدت را برای تأثیرگذاری بر نتایج خود تنظیم کنیم. پیاده‌روی شامل فعالیت قلبی عروقی با شدت کم و حالت پایدار (LISS) است، به این معنی که احتمالاً شما را وارد منطقه چربی‌سوزی می‌کند. درعین‌حال، در حین پیاده‌روی ما از طیف وسیعی از عضلات بزرگ و کوچک برای حرکت استفاده می‌کنیم – از عضلات چهارسر ران، عضلات همسترینگ، عضلات باسن و ساق پا گرفته تا عضلات شکم و بازوها.
منبع: GQ