بیاین با هم خیلی ساده و روان سه مدل رایج رو ببینیم:
1. سبک مقتدرانه (هم قانون، هم دل)
اینجا پدر و مادر مثل یه مربی خوب هستن؛ هم قانون دارن، هم گوش می‌دن، هم محبت دارن.
مثال:
بچه می‌گه: «بذار بیشتر بازی کنم!»
مامان می‌گه: «عزیزم نیم‌ساعت دیگه وقت خوابه. ۱۵ دقیقه دیگه بازی کن، بعدش بریم کتاب بخونیم. چون فردا مدرسه داری و بدنت به استراحت نیاز داره.»
نتیجه:
بچه یاد می‌گیره دنیا جای قانونمند و در عین حال مهربونیه.
2. سبک مستبدانه (فقط قانون، بدون دل)
والدین این سبک می‌گن: «چون من گفتم!»
هیچ گفت‌وگویی، هیچ انتخابی، فقط باید اطاعت کنی.
مثال:
بچه می‌گه: «می‌خوام بازی کنم.»
پدر می‌گه: «خفه شو! برو بخواب! فردا هم گوشی‌ت رو می‌گیرم.»
نتیجه:
یا بچه‌ها خجالتی، ترسو و افسرده می‌شن، یا سرکش و پرخاشگر.
3. سبک سهل‌گیرانه (فقط دل، بدون قانون)
این والدین از بس نگران ناراحتی بچه‌ان، خودشون رو حذف می‌کنن!
بچه می‌شه رئیس، والد می‌شه خدمتکار!
مثال:
بچه می‌گه: «می‌خوام بازی کنم!»
مادر می‌گه: «باشه عشقم، هرچقدر خواستی بازی کن، فقط خوشحال باشی.»
بچه خودمحور، بی‌تحمل و بی‌انضباط بار میاد. جامعه براش می‌شه شکنجه‌گاه!
تو کدوم سبک رو بیشتر دیدی یا تجربه کردی؟
یا اصلاً کدوم سبک رو انتخاب می‌کنی برای تربیت بچه‌هات؟
نظرت رو بنویس، چون گفتگو، خودش یه قدم تربیتیه.
انتهای پیام/
منبع خبر: اخبار مدیران
source