ساختمان کنسولگری جمهوری اسلامی ایران در فرانکفورت از پشت یک دیوار بلند شیشه‌ای مشاهده می‌شود. این پروژه نماینده روح هیجان‌انگیز معماری ایرانی و فرهنگ کشور است. قطعه زمین به ابعاد ۴۸ در ۹۴ متر است که یک خیابان در امتداد یکی از طول‌های آن قرار دارد و دو طرف دیگر به پارکی متصل است.

این زمین از شمال با یک خیابان اصلی و از جنوب با خیابانی دیگر مجاورت داشت و معمار با هوشمندی توانست از این موقعیت بهره ببرد. معمار با ایجاد یک مسیر عبوری از میان ساختمان، ارتباط میان این دو گذر را برقرار کرد و الگوی متداول درون‌گرایی ساختمان‌های دیپلماتیک را تغییر داد.

این گذرگاه که «گالری ایران» نامیده شد، نه‌ تنها به عنوان یک مسیر عبوری، بلکه به عنوان فضایی برای نمایش فرهنگ و هنر ایرانی نیز عمل می‌کند و به شهروندان آلمانی فرصت آشنایی با فرهنگ ایران را می‌دهد.

معمار در طراحی فضای باز پروژه، از الگوی سنتی چهارباغ ایرانی بهره گرفته است. این رویکرد باعث شده است که محوطه ساختمان حس و حالی ایرانی داشته باشد و در عین حال با محیط اطراف خود نیز هماهنگ بماند. آب‌نماها، مسیرهای پیاده‌روی و فضای سبز، همگی به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند که آرامش و زیبایی را برای مراجعان و کارکنان فراهم آورند.

این فضا ساختمان کنسولگری را به دو بخش اصلی تقسیم می‌کند: یکی برای فعالیت‌های روزمره (مانند بخش ویزا) و دیگری برای فعالیت‌های دیپلماتیک رسمی کنسولگری. فضای فعالیت‌های روزمره ارتباط بصری-فضایی محکمی با “گالری” برقرار می‌کند و در واقع این دو را می‌توان یکی در نظر گرفت.

فضاهای اصلی کنسولگری از “گالری” با سطح شیشه‌ای مات جدا شده‌اند. فضاهای مورد نیاز این دو بخش در یک حجم سنگی سازمان‌دهی شده‌اند. این دو بخش از طریق گالری به هم متصل هستند.

منبع: عصر ایران