تصور کنید در آینده ای نزدیک، جاده ها، پل ها و ساختمان ها به جای تکیه بر سیمان پر از کربن، با موادی ساخته شوند که از زباله های ساختمانی و شیشه های بازیافتی شکل گرفته اند. این رویا حالا در ژاپن به واقعیت نزدیک شده است. تیمی از پژوهشگران ژاپنی موفق به نوعی جامدکننده خاک شده اند که نه تنها از ضایعات صنعتی ساخته می شود، بلکه از نظر قدرت و کارایی با بهترین مصالح ساختمانی جهان رقابت می کند، آن هم بدون حتی ذره ای سیمان.

به گزارش پرشین سازه ، این ترکیب نوآورانه پس از انجام فرآیندهای حرارتی خاص، به مقاومت فشاری فراتر از ۱۶۰ کیلونیوتون بر متر مربع می رسد. این سطح از استحکام، آن را برای تثبیت خاک در پروژه های عظیم زیرساختی کاملا مناسب می سازد. نکته جالب تر آن است که تمامی مواد اولیه این محصول از زباله هایی هستند که تا دیروز به محل های دفن منتقل می شدند.

مصالحی که فقط سبز نیستند؛ هوشمند هم هستند

در حالی که صنعت سیمان سنتی عامل حدود هفت تا هشت درصد از انتشار جهانی کربن است، حجم عظیمی از زباله های ساختمانی و شیشه ای نیز سالانه به محیط زیست تحمیل می شود. فناوری جدید توسعه یافته در ژاپن هر دو معضل را هدف قرار داده است: کاهش انتشار کربن و بازیافت زباله ها. با کنار گذاشتن سیمان و جایگزینی آن با ترکیب ژئوپلیمری فعال شده با حرارت، نه تنها ردپای زیست محیطی کاهش یافته، بلکه هزینه های تولید نیز پایین تر آمده است.

پروفسور شینیا اینازومی، سرپرست این پروژه، معتقد است:

پایداری واقعی زمانی به دست می آید که ایمنی محیط زیست نیز حفط شود. ما موفق شدیم در مراحل اولیه، نشت آرسنیک را شناسایی و با افزودن ترکیب کلسیم هیدروکسید این مشکل را مهار کنیم.

جامدکننده جدید تنها در مفهوم پایدار بودن متوقف نمی شود. این ماده به شکل قابل توجهی در برابر چرخه های یخ زدگی و ذوب، اثرات شیمیایی کلریدها و سولفات ها مقاومت می کند. همین ویژگی ها، آن را به گزینه ای ایده آل برای استفاده در زیرساخت هایی با شرایط سخت محیطی، مانند مناطق زلزله زده یا زمین های رسی پرخطر، تبدیل کرده است. افزون بر این، زمان گیرش و سخت شدن آن بسیار کوتاه است، که امکان استفاده فوری در شرایط اضطراری؛ نظیر تثبیت زمین در حوادث طبیعی را فراهم می آورد. حتی در مناطق روستایی، این ترکیب می تواند جایگزینی اقتصادی و کم کربن برای آجرها و مصالح پخته شده سنتی باشد.

شاید مهم ترین جنبه این نوآوری، تغییری است که در دیدگاه ما نسبت به پسماند صنعتی ایجاد می کند. آنچه پیش از این تنها زباله ای برای دفن یا بازیافت محدود بود، اکنون به منبعی ارزشمند برای ساخت آینده ای پایدار بدل شده است. پروفسور اینازومی با افتخار می افزاید:

«ما با استفاده از منابع دورریختنی، نه تنها مشکل ضایعات را حل کرده ایم، بلکه نشان داده ایم که آینده مهندسی می تواند هوشمند، سبز و مقاوم باشد.»

این مسیر تازه، اگر به درستی حمایت و گسترش یابد، می تواند استاندارد جدیدی در ساخت وساز جهانی ایجاد کند. آینده ای که در آن هر آجر، هر جاده و هر پل، قصه ای از بازیافت، پایداری و خلاقیت را روایت می کند.