به سراغ معرفی خانه آلفارز، اثری از معماری لودویگ گادفروی، روایتی جذاب از ترکیب رویای یک کلبه دنج با استحکام یک دژ بتنی در دل جنگل‌های مکزیک است رفته‌ایم.

این پروژه، که در سال ۲۰۲۲ در مکزیک به اتمام رسیده، با مساحت ۱۵۰ متر مربع، تجسمی از یک پناهگاه محافظ در میان درختان است. طراحی این خانه بر سه اصل محوری استوار است:

۱. امنیت در دل طبیعت: تلفیق کلبه و دژ

طراحان در این پروژه، نیاز به امنیت بالا را با ایده یک خانه منزوی در جنگل ترکیب کرده‌اند. نتیجه، خانه‌ای است که با بتن اکسپوز و سبک معماری بروتالیسم، طبقه اول را به خوبی از گزند عوامل بیرونی محافظت می‌کند. پنجره‌ها در ارتفاعی قرار گرفته‌اند تا دسترسی از بیرون دشوار باشد و حس یک قلعه مستحکم را القا کنند. این رویکرد، تلفیقی هنرمندانه از عناصر رمانتیک کلبه‌ای و کارکرد حفاظتی دژ را به ارمغان آورده است.

۲. ساختار فشرده در شیب تند: تعلیق میان درختان کاج

با توجه به شیب زیاد زمین، پروژه برای جلوگیری از نیاز به فونداسیونی پیچیده و پرهزینه، به حداکثر فشرده‌سازی در پلان روی آورده است. خانه بر روی شیب طبیعی زمین بنا شده، به گونه‌ای که در گوشه جنوب غربی خود بر روی درختان کاج معلق به نظر می‌رسد و در گوشه شمال شرقی خود نیمه‌مدفون است. این طراحی، حس یک کلبه معلق در بستر طبیعی را بازسازی کرده و تعادلی منحصر به فرد بین سبکی کلبه و وزن سنگین بتن ایجاد می‌کند.

۳. رشد عمودی برای دسترسی به نور: بهره‌گیری از ارتفاع درختان

خانه آلفارز با ابعاد ۹.۵ در ۹.۵ متر، به جای گسترش افقی، رویکرد رشد عمودی را در پیش گرفته است. این استراتژی به خانه اجازه می‌دهد تا از میان درختان بلند کاج به نور دسترسی پیدا کند و ارتباطی بصری با بالای این درختان برقرار سازد. این موقعیت‌یابی در بخش شمال شرقی زمین که بلندترین و آفتابی‌ترین نقطه است، حداکثر بهره‌برداری از نور طبیعی را تضمین می‌کند.

فضای داخلی: روشنایی و وسعت

پیکربندی خانه شامل نیم‌طبقاتی در اطراف یک فضای دو ارتفاعه است که با پنجره‌های بلند و نورگیرهای سقفی تکمیل می‌شود. حجم بلند این فضای دو ارتفاعه، نور را به تمام فضاهای داخلی منتقل می‌کند و جبرانی برای کاهش تعداد پنجره‌ها در طبقه اول (که به منظور افزایش امنیت است) فراهم می‌آورد.

این پروژه توسط بنجامین زاپیکو انتخاب و با عکاسی روری گاردینر به تصویر کشیده شده است. خانه آلفارز نمونه‌ای برجسته از معماری مدرن است که در آن، کارکردگرایی با زیبایی‌شناسی طبیعی و نیازهای انسانی در هم آمیخته است.

منبع: عصر ایران