در معماری معاصر، نما فقط پوششی برای ساختمان نیست؛ زبانِ خاموشی‌ست که گاه از خیال معمار می‌گوید، گاه از سنت‌های محله، و گاهی هم به دنیای فانتزی پا می‌گذارد. از خطوط شکسته و هندسی گرفته تا انحناهای لطیف و پرشور، نماها می‌توانند اولین برخورد ما با روح یک خانه باشند.

در استرالیا، خانه‌ای طراحی شده که در همان نگاه اول، تداعی‌گر یک ابر پف‌کرده و سنگین در آسمان است. حجم سفید، منحنی و بیش از اندازه‌اش، به‌گونه‌ای است که انگار هرلحظه ممکن است از فرط اضافه وزن بترکد! این طراحی خاص و جسورانه، نه‌تنها مرزهای فرم را در هم شکسته، بلکه احساسی فانتزی، کودکانه و رؤیاپردازانه به مخاطب منتقل می‌کند.