بابک نصیرآبادی در این مصاحبه به نقد جایگاه فعلی معماران در جامعه پرداخته و تاکید می‌کند که باید تعریف جدیدی از نقش معماران ارائه شود. او می‌گوید که معماران باید به عنوان راه‌حل‌دهندگان بحران‌ها دیده شوند، نه فقط به عنوان افرادی که به سرمایه‌گذاران کمک می‌کنند. به‌ویژه در بحران‌هایی مثل بحران انرژی، معماران می‌توانند نقشی کلیدی ایفا کنند.
وی اشاره می‌کند که در حال حاضر بیشتر ساختمان‌ها به گونه‌ای طراحی می‌شوند که به طور عمده منافع اقتصادی و سرمایه‌گذاری را در نظر می‌گیرند، در حالی که باید از تکنولوژی‌های نوین استفاده کرد که به پایداری انرژی و صرفه‌جویی در منابع توجه بیشتری داشته باشند. نصیرآبادی به تجربه‌ای که در آلمان داشت اشاره می‌کند، جایی که خانه‌ها با سیستم‌های کم‌مصرف انرژی و به‌طور هوشمندانه گرم می‌شوند و این امر نشان‌دهنده نیاز به اصلاحات در شیوه‌های ساخت‌وساز است.
موضوع دیگری که نصیرآبادی مطرح می‌کند، ضعف در کیفیت ساخت‌وساز و استفاده از مواد مناسب است. او توضیح می‌دهد که مشکلات بسیاری در کیفیت ساخت وجود دارد که نیاز به بازنگری و اصلاح در روندهای مهندسی و ساخت دارد. این مشکلات باعث می‌شود که ساختمان‌ها به راحتی تخریب شوند و به پایداری و امنیت ساختمان‌ها آسیب برسد.
در نهایت، نصیرآبادی به نقش دو نهاد شهرداری و نظام مهندسی در اصلاح وضعیت موجود اشاره می‌کند و بیان می‌کند که هر دو طرف باید به صورت مشترک کار کنند و از منافع یکدیگر بهره‌برداری کنند. اگر این همکاری به درستی صورت نگیرد، مشکلات همچنان ادامه خواهند داشت و وضعیت بهبود نخواهد یافت.