تایتانیک شاید مشهورترین کشتی تاریخ باشد که با گذشت بیش از یک قرن از زمان غرق شدن هنوز الهام‌بخش است.

تایتانیک در زمان خودش بزرگ‌ترین کشتی مسافر‌بری جهان بود و به دلیل غرق شدن در جریان اولین سفرش از ساوت‌همپتون در بریتانیا به نیویورک در آمریکا در شب ۱۴ آوریل و در اولین ساعات بامداد ۱۵ آوریل ۱۹۱۲ مشهور شد.

در این فاجعه غم‌انگیز ۱۵۰۰ نفر جان خود را از دست دادند.

غرق شدن کشتی افسانه آن را ماندگار کرد.

با انتشار عمومی اسناد و مدارک موجود دولت آمریکا در سال ۲۰۱۸ ماجرای چگونگی کشف آن اکنون برای همه روشن شده است.

به یک شرط

رابرت بالارد، که در ماموریت‌های مخفی نیروی دریایی ایالات متحده شرکت داشت، جرات کرد تا ماجراجویی زندگی خود را آغاز کند: پیدا کردن بقایای تایتانیک.

این چیزی است که او به رونالد ثانمن، معاون رئیس عملیات دریایی نیروی دریایی، گفت.

اولین واکنش ثانمن این بود: «این کار دیوانگی محض است!».

با این حال، ثانمن درخواست بالارد را پذیرفت، اما با یک شرط.

تایتانیک بزرگ‌ترین و مجلل‌ترین کشتی مسافر‌بری زمان خود بود

نیروی دریایی منابع لازم برای جستجوی کشتی را در اختیار او قرار می‌داد، اما تنها در صورتی که بالارد از همان منابع برای یافتن دو زیردریایی هسته‌ای آمریکایی که در دهه ۱۹۶۰ در اقیانوس اطلس غرق شده بودند، استفاده می‌کرد.

بالارد در مصاحبه با سی‌بی‌اس یا نقل ماجرا گفت: «شرط را قبول کردم» و گفتم «اگر کاری را که می‌خواهید انجام دهم، باید بگذارید در مقابل هر کاری را که می‌خواهم انجام دهم.»

فرمان مأموریت محرمانه را رئیس‌جمهور وقت آمریکا رونالد ریگان شخصاً صادر کرد و مأموریت سپتامبر ۱۹۸۵ شروع شد.

بهانه جستجو برای کشتی تایتانیک عالی بود چون روس‌ها و رسانه‌ها شک نمی‌کردند که آنها در جستجوی زیر‌دریایی‌های غرق‌شده هستند.

دو مأموریت در یک عملیات

اولین مرحله مأموریت موفقیت‌آمیز بود. بالارد زیر دریایی‌های یواس‌اس ترشر و یو‌اس‌اس اسکورپیون را پیدا کرد.

و سرانجام توانست وقت خود را فقط برای جستجوی تایتانیک بگذارد.

مشکل اینجا بود که او فقط ۱۲ روز فرصت داشت تا کشتی تایتانیک را پیدا کند چون قایقی که از آن برای عملیات استفاده می‌کرد پس از این زمان در اجاره افراد دیگری قرار می‌گرفت.

در نهایت بالارد به دلیل تجربه‌ای که در جریان جستجوی اسکورپیون پیدا کرده بود در مدت ۸ روز توانست تایتانیک را پیدا کند.

بالارد می‌گوید: «کسانی بودند که ۶۰ روز دنبالش گشته بودند، اما پیدایش نکرده بودند.»

کاشفان بقایای کشتی را در عمق ۴ کیلومتری دریا و در فاصله ۶۰۰ کیلومتری ساحل نیو‌فاندلند کانادا پیدا کردند.

چندین موزه و نمایشگاه در جهان یادگار تاریخی تایتانیک را زنده نگاه می‌دارند

بالارد آن لحظه وجد و شادمانی در موقع یافتن بقایای کشتی را به یاد می‌آورد اما این احساس زودگذر بود.

بالارد به خاطر می‌آورد: «ما دریافتیم که بر گور انسانی‌هایی که در جریان غرق شدن کشتی جان خود را از دست داده‌اند در حال رقص و شادمانی هستیم و احساس شرمساری کردیم».

«سپس موقر و آرام و با احترام رفتار کردیم. به همدیگر قول دادیم که هیچ چیز از کشتی بر نداریم و با آن با احترام برخورد کنیم».

در آن زمان کاشفان کشتی هیچ قصدی برای بیرون آوردن کشتی یا جستجوی آن نداشتند اما در سال‌های بعد جاذبه تایتانیک چنان افزایش پیدا کرد که منجر به عملیات اکتشافی دیگر و یافته‌هایی شد که اکنون در نمایشگاه‌ها و موزه‌های گوناگونی در جهان به نمایش در‌آمده است.

اما برای بالارد، کشف تایتانیک یک پیام نگران‌کننده دیگر نیز داشت: «بیشتر جنگ سرد در زیر آب انجام شد و آمریکایی‌ها هرگز از آن خبر نداشتند.»

منبع: بی بی سی