میلاد قجربیگی، معمار، در گفت‌وگو با صما تاکید می‌کند که بحث درباره معماری باید بر پایه «تحقق‌پذیری» باشد، نه صرفا جنبه‌های نظری یا مفهومی. او معتقد است دوگانه‌ای که معماری را «بازارمحور» یا «ایده‌محور» معرفی می‌کند، یک ساده‌سازی آموزشی و رسانه‌ای است و واقعیت معماری چیزی بینابینی است.
به گفته او، در عمل هیچ معمار جدی را نمی‌توان یافت که فقط به بازار یا فقط به ایده‌ها توجه کند. معماری همزمان باید نیازهای سرمایه‌گذار را در نظر بگیرد و در عین حال به تحقق حقوق و منافع شهر و جامعه نیز فکر کند.
قجربیگی توضیح می‌دهد: «اگر معماری صرفا بازارمحور شود، به کالایی برای فروش مترمربع تقلیل پیدا می‌کند. در مقابل، اگر فقط ایده‌محور باشد، به اثری هنری و دور از تحقق‌پذیری بدل می‌شود.» او راه درست را جست‌وجوی میانه‌ای می‌داند که در آن هم بازار و هم ایده‌ها حضور داشته باشند و این تعادل بتواند عدالت در طراحی معماری را رقم بزند.
او تاکید می‌کند در عین حال معماری باید به مسائل کلان و عمومی نیز توجه داشته باشد: «مسائلی مانند بحران انرژی و کمبود آب تنها با نگاه همه‌جانبه در معماری قابل پاسخ است. بنابراین معماری نه صرفا بازارمحور است و نه ایده‌محور؛ بلکه همه‌چیزمحور است و ارزشش در همین جامع‌نگری است.«