به گزارش ایسنا، امروزه در جهان از اقتصاد گردشگری به عنوان یکی از مظاهر تجلی اقتصاد مردمی و مشارکتی نام برده میشود. اقتصاد گردشگری به آن دسته فعالیتهای اقتصادی اشاره دارد که از صنعت گردشگری نشأت گرفته و شامل درآمدهای ناشی از اقامت، خوراک، حمل و نقل و خرید سوغات و هدایا میشود. گردشگری میتواند به رشد اقتصادی، توسعه زیرساختها، افزایش تبادلات فرهنگی و ایجاد اشتغال کمک کند.
بسیاری از شهرهایی که از جاذبههای گردشگری برخوردارند به سمت ایجاد تعاونیهای محلی بومگردی و صنایع دستی رفته و علاوه بر کارآفرینی، به ممر درآمدی برای خانوارها و افراد بومی تبدیل شدهاند.
در این بین شرکتهای خدمات گردشگری و اقامتی در قالب تعاونی بهترین راه مشارکت آحاد جامعه به شمار میروند.بهرهگیری از تعاونیها موجب کاهش هزینهها در بازار،افزایش کارایی،بهبود کیفیت محصولات و افزایش پایداری در مقاصد گردشگری میشود.
تشکیل تعاونیها و اتحادیههای صنایع دستی و گردشگری ضمن اشتغالزایی و معرفی جاذبههای توریستی استانها و آشنایی مردم با فرهنگ و پیشینه و هنرهای کشور راهکار مناسبی برای حفظ و احیای این صنعت اشتغالزا و ارزآور به شمار میرود.
دولت در این مسیر میتواند با حمایت خود ضمن رفع موانع پیشرو از طریق همکاری با بخشهای خصوصی و تعاونی بستر توسعه گردشگری در ایران و عرضه و فروش محصولات خانگی و صنایع دستی را فراهم کند.
عمده تعاونیهای گردشگری و صنایع دستی به شکل خانگی و خانوادگی اداره میشوند تا از این طریق سود حاصله بین تمام اعضا تقسیم میشود.
به اعتقاد کارشناسان با گسترش و راهاندازی تعاونیهای صنایع دستی و گردشگری زمینه ایجاد اشتغال پایدار و جذب سرمایههای کوچک و بزرگ فراهم میشود.
در همین راستا عبدالله بهرامی ـ کارشناس بخش تعاون در گفتوگو با ایسنا، از ثبت ۳۰۰ رشته صنایع دستی در کشور خبر داد و گفت: بخش تعاون یکی از ارکان اقتصاد کشور است که میتواند نقش اساسی در توسعه و شکوفایی کشور داشته باشد. در حال حاضر صنایع دستی به عنوان جلوهای اصیل از فرهنگ و هنر و هویت ایرانی در تولید ناخالص داخلی، اشتغال پایدار و توسعه صادرات غیرنفتی اثرگذار بوده است. با این حال ضروری است توجه بیش از پیش به ظرفیتهای موجود در این بخش صورت گیرد.
وی به تنوع آب و هوایی و اقلیمی کشور اشاره کرده و میگوید: بنگاههای تعاونی میتوانند به کاهش هزینههای واسطهگری منجر شده و موجب افزایش بهرهوری و توسعه بازارهای داخلی و خارجی شوند.
عدم دسترسی به تسهیلات مناسب،عدم پوشش بیمهای،ضعف در بازاریابی و نبود زیرساخت لازم برای فروش از جمله مشکلات فعالان گردشگری و صنایع دستی است.این کارشناس بخش تعاون در عین حال به مشکلاتی که فعالان تعاون در حوزه گردشگری و صنایع دستی با آن روبهرو هستند اشاره کرده و میگوید:یکی از محدودیتهایی که تعاونیهای صنایع دستی و گردشگری دارند نبود منابع مالی و عدم دسترسی به تسهیلات مناسب است. عدم پوشش بیمهای، ضعف در بازاریابی و فروش و نبود زیرساختهای لازم برای توسعه شبکه فروش و عرضه محصولات نیز از موانعی است که فعالان این بخش با آن مواجهند.
بهرامی ابراز امیدواری کرد با ارائه آموزشهای تخصصی و بهبود بستهبندی محصولات، احیای سنت گردشگری و صنایع دستی در کشور محقق شود.
تشکیل تعاونیها و اتحادیههای صنایع دستی و گردشگری ضمن اشتغالزایی و معرفی جاذبههای توریستی استانها و آشنایی مردم با فرهنگ و پیشینه و هنرهای کشور راهکار مناسبی برای حفظ و احیای این صنعت اشتغالزا و ارزآور به شمار میرود.
دولت در این مسیر میتواند با حمایت خود ضمن رفع موانع پیشرو از طریق همکاری با بخشهای خصوصی و تعاونی بستر توسعه گردشگری در ایران و عرضه و فروش محصولات خانگی و صنایع دستی را فراهم کند.
در حال حاضر بسیاری از شهرهایی که از جاذبههای گردشگری برخوردارند به سمت ایجاد تعاونیهای محلی بومگردی و صنایع دستی رفته و با این کار علاوه بر کارآفرینی، به ممر درآمدی برای خانوارها و افراد بومی تبدیل شدهاند.در این شهرها انواع خوراکیها، پوشاک و البسه، شیرینیجات و صنایع دستی در قالب سوغات به گردشگران عرضه میشود.
به گزارش ایسنا، کارشناسان معتقدند که شرکتهای تعاونی گردشگری از ویژگیهای ممتازی برخوردارند که از جمله آنها میتوان به کاهش هزینهها و امکان خلق محصولات و ارائه خدمات متنوع برای گردشگران و افراد فعال در این صنعت اشاره کرد. اعضای تعاونیهای گردشگری از طریق شبکهسازی و بازاریابی موجب دسترسی بیشتر به بازار فروش شده و کسب و کار خود را رونق میبخشند.
تشکیل تعاونیهای گردشگری و بومگردی موجب رونق کسب و کارهای محلی در مناطق کم برخوردار میشود و با استفاده از پتانسیل بالای تعاونیها علاوه بر تحول در گردشگری، بستر مناسبی برای ایجاد اشتغال فراگیر با رویکرد تعاونی درحوزه گردشگری و صنایع دستی و مشاغل خانگی به وجود میآید.
انتهای پیام