به گزارش اخبارساخته ها؛ در این روش، از نوعی پارچه زیست‌پایه (پارچه‌ای با مواد اولیه‌ حاصل از منابع طبیعی، گیاهی یا تجدیدپذیر) استفاده شده که بسیار سبک است و سیم‌های رسانای کمتر از یک میلی‌متر در فرایند ریسندگی به‌طور مستقیم در ساختار آن ادغام شده است.

این طراحی، مقاومت بالایی در برابر فشار ماشین‌آلات سنگین و عبور کامیون‌ها در زمان ساخت جاده ایجاد کرده است. پارچه در دستگاه‌های بافندگی صنعتی تولید شده و قابلیت ساخت در عرض ۵۰ سانتی‌متر و طول نامحدود را دارد، بنابراین می‌تواند در مقیاس واقعی و در پروژه‌های بزرگراهی به کار گرفته شود.

پس از نصب، لایه آسفالت روی پارچه کشیده می‌شود. داده‌های حسگرها به واحدهای اندازه‌گیری کنار جاده منتقل شده و نرم‌افزارهای هوش‌مصنوعی با تحلیل آن‌ها، الگوهای آسیب و روند تخریب احتمالی در آینده را پیش‌بینی می‌کنند.

این اطلاعات از طریق یک داشبورد دیجیتال در اختیار نهادهای راه‌سازی و حتی کاربران جاده قرار می‌گیرد تا زمان‌بندی دقیق‌تری برای تعمیرات و روکش‌گذاری انجام شود. این فناوری پس از موفقیت در سطح آزمایشگاهی، هم‌اکنون در یک منطقه صنعتی به‌صورت آزمایشی نصب شده است که در آن، پارچه حسگر در عرض کامل بستر جاده قرار گرفته و تغییرات مقاومت الکتریکی ناشی از عبور وسایل‌نقلیه به‌طور مداوم ثبت می‌شود.

لازم به ذکر است که پیش‌تر وضعیت جاده‌ها بیشتر بر پایه مشاهده ترک‌های سطحی یا روش‌های مخرب مانند حفاری و نمونه‌برداری انجام می‌شد؛ رویکردهایی پرهزینه و زمان‌بر که موجب کاهش عمر مفید آسفالت می‌شوند.

انتهای پیام/