همشهری آنلاین، فاطمه عباسی: اینجا «کولیم» است، جایی که در روزهای اخیر، میزبان یک اتفاق دلنشین و منحصر به فرد بود. قصه جان گرفتن دوباره درهای چوبی و قدیمی که هر کدامشان به یک تابلوی نقاشی زنده تبدیل شدند. ماجرا از این قرار بود که حدود ۳۰هنرمند هنرهای تجسمی از گوشه و کنار استان سمنان، کوله‌پشتی‌هایشان را بستند و به دل روستای هدف گردشگری کولیم در شهرستان مهدیشهر زدند.
آنها در جشنواره‌ای خلاقانه به نام «آرت دُر»، رسالت لطیفی داشتند: می‌خواستند با زبان رنگ و هنر، بر تن درهای کهنه روستا، نقشی نو و جانی دوباره بزنند. هر دری، بومی شد برای روایتی از فرهنگ و طبیعت همین منطقه. نقش گل‌ها، پرندگان و طرح‌های بومی با ظرافت بر چوب نشست و لبخندی رنگین را به چهره روستا هدیه داد.
اما این موج رنگین همین جا متوقف نشد. این کاروان خلاقیت، جمعه اخیر مسیرش را به قلب کویر، به روستایی باستانی و قصه‌گو به نام «بیابانک» در شهرستان سرخه کج کرد تا ثابت کند هنر، مرز و جغرافیایی نمی‌شناسد.
بیابانک روایتی متفاوت دارد. روستایی که قدمتش به دوران پارینه‌سنگی می‌رسد و مردمانش روزگاری در دل زمین خانه‌های دست‌کند می‌ساختند. روستایی که تا همین چند سال پیش، نفس‌های آخرش را می‌کشید اما به همت اهالی دلسوزش، دوباره جان گرفته است. حالا تصور کنید در چنین بافت تاریخی و کاهگلی، هنرمندان از راه می‌رسند، نه برای نقاشی روی درهای چوبی، بلکه برای چالشی جدید: جان بخشیدن به درهای فلزی، سرد و گاه زنگ‌زده.
نتیجه شگفت‌انگیز بود. هر دری، قابی شد برای روایتی نو. به‌گفته مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان، «آرت در» یک ایده بی‌سابقه برای بازآفرینی هویت بصری روستاها و معرفی آنها به‌عنوان مقاصد گردشگری فرهنگی است. حرکتی که قرار است هر دو هفته یک‌بار در گوشه‌ای دیگر از این استان پهناور تکرار شود و داستان هر روستا را با مستندهایی به زبان‌های دیگر، برای جهانیان روایت کند.
این رویداد، که با همکاری نهادهای مختلفی چون میراث فرهنگی و پارک علم و فناوری شکل گرفته، یک پیام ساده اما قدرتمند دارد؛ هنر می‌تواند به متروک‌ترین نقاط هم زندگی ببخشد و یک روستای کوچک با جمعیتی صد و چند نفره را به یک گالری هنری در فضای باز تبدیل کند. از درهای چوبی کولیم تا ورق‌های فلزی بیابانک، هنر ثابت کرد که می‌تواند پلی باشد میان گذشته و آینده، میان فراموشی و احیا. این سفر تازه آغاز شده است و ما مشتاقانه منتظریم ببینیم ایستگاه بعدی این قطار زیبایی و خلاقیت، کدام روستای فراموش‌شده را به یک گالری زنده در فضای باز تبدیل خواهد کرد.