بر اساس دادههای شرکت ملی گاز ایران، واحدهای مسکونی که هیچ اطلاعاتی از مصرف گاز ندارند، بهعنوان «واحد مسکونی خالی» شناسایی شدهاند. این روش اگرچه تمامی واقعیت بازار مسکن را بازتاب نمیدهد، اما بهعنوان یک شاخص عملیاتی، تصویری نسبتا قابل اتکا از توزیع جغرافیایی خانههای خالی در کشور ارائه میکند.
روایت آماری از وضعیت مسکن کشور
بنا بر گزارشها، بررسیها نشان میدهد حدود ۹.۴ درصد از کنتورهای گاز کشور یا هیچ مصرفی ثبت نکردهاند یا مصرف آنها صفر بوده است.
از مجموع ۲۸ میلیون و ۸۴۹ هزار و ۱۳۲ واحد مسکونی در کشور، حدود ۲ میلیون و ۵۷۴ هزار و ۹۹۸ واحد در دسته واحدهای خالی از سکنه قرار میگیرند؛ رقمی قابلتوجه که بیانگر شکاف میان عرضه موجود و استفاده واقعی از واحدهای مسکونی است.
چرا تهران رکورددار خانههای خالی شد؟
طبق این آمار، استان تهران با ۴۵۴ هزار و ۹۸۶ واحد مسکونی خالی بیشترین سهم خانههای بدون سکنه را به خود اختصاص داده است. تمرکز سرمایهگذاری ملکی، رشد واحدهای لوکس و سرمایهای و کاهش توان خرید خانوارها از جمله عواملی هستند که کارشناسان آنها را در شکلگیری این وضعیت موثر میدانند.
خانههای خالی؛ زنگ خطر یا فرصت سیاستگذاری؟
انباشت این حجم از واحدهای خالی در پایتخت، درحالیکه بخش قابلتوجهی از خانوارها با مشکل دسترسی به مسکن مناسب مواجهاند، بار دیگر موضوع سیاستهای کنترلی، مالیاتی و مشوقهای بازگشت این واحدها به بازار مصرفی را پررنگ کرده است. تحلیلگران معتقدند اگر این دادهها مبنای تصمیمگیری دقیق قرار گیرد، میتواند به ابزاری موثر برای بهبود تعادل عرضه و تقاضا در بازار مسکن تبدیل شود.
جمعبندی
آمار خانههای خالی از سکنه نشان میدهد تهران نهتنها قلب اقتصادی کشور، بلکه کانون اصلی چالش «مسکن بلااستفاده» نیز هست. ادامه این روند میتواند شکاف مسکن را عمیقتر کند، مگر آنکه سیاستگذاریها از مرحله شناسایی عبور کرده و به اقدام اجرایی برای فعالسازی این ظرفیت پنهان برسد.