فرهیختگان: پرسپولیس در نیمه اول بازی با خیبر نشان داد که هنوز در بین دوراهی بازی دفاعی یا تهاجمی قرار دارد و مربیان این تیم برای اینکه ترجیح می‌دهند نه تیم سراسر تهاجمی و مالک توپ و میدان باشند و نه تیمی که می‌خواهد صرفا دفاع کرده و برای گلزنی روی ضربات ایستگاهی یا اوت دستی‌ها و البته ضدحملات برنامه‌ریزی کند. در مقطعی که سرخپوشان (دو سه بازی نخست) اصرار به بازی بسته و روی آوردن به ضد حملات داشتند در اجرای این برنامه به مراتب موفق‌تر بودند تا الان که در زمین مسابقه سردرگم هستند. در آن هفته امید عالیشاه، تیوی بیفوما، علی علیپور و…روی توپ های بلند و سرعتی تاثیرگذارتر نشان می‌دادند اما در بازی امروز خیبر آنها صحنه های زیادی مجبور شدند برای توپگیری به عقب برگردند.

اما نکته‌ای که در بازی تیم هاشمیان کاملا مشهود است عدم زوج‌سازی است که خیلی کم در این تیم می‌بینیم. در خط دفاع ناهماهنگی یعقوب براجعه با مدافع کناری‌اش مشخص است و او با محمدامین کاظمیان در وینگر راست هم اصلا هماهنگ نبود و نتوانست یک پاس خوب برای او فراهم کند. در سمت چپ هم این شرایط در حمله وجود داشت و هاهنگی بین محمدی و بیفوما دیده نمی‌شد. در خط جلو نیز عالیشاه و بیفوما هنوز نتوانسته‌اند به درک بالایی از نوع بازی یکدیگر برسند. در میانه میدان هم وقتی سروش مهار می‌شود عملا از کار افتاده و هیچ توپی به نفرات جلوی او نمی‌رسد.

 قدر مسلم پرسپولیس تا این مشکلات را برطرف نکند نمی‌تواند روند خوبی را در بازی‌های پیش‌رویش ایجاد کند و شاید فقط خلاقیت‌های فردی به کار این تیم آمده و کمک کند سرخپوشان به گل برسند.