این اثر هنری الهام‌گرفته از ساختار درختان و «کَندوچ»های شمال ایران، نمادی از پیوند میان طبیعت و معماری است. طراحی آن بر پایه‌ی اصول ارگانیک و احترام به محیط‌زیست انجام شده تا به جای تخریب طبیعت، با آن هم‌زیستی داشته باشد. ترکیب چوب، فرم‌های طبیعی و خطوط نرم در این اثر، فضایی شاعرانه و مدرن خلق کرده که هم به ریشه‌های بومی اشاره دارد و هم جلوه‌ای از معماری معاصر را به نمایش می‌گذارد.
شکل مارپیچ پله‌ها حس رشد، تداوم حیات و رسیدن به آرامش را تداعی میکند و فرم گسترده سقف مانند شاخه‌هایی‌ست که سایه می‌گسترند تا پناهی برای انسان باشند.
این سازه با استفاده از چوب و مواد سازگار با محیط‌زیست، خطوط منحنی و فرم پویا بخشی از چشم‌انداز طبیعی اطراف شده و چوب و حصیر حس گرما و صمیمیت فضا را بیشتر کرده‌اند.
منبع: حوری طالشی
لینک پیشنهادی
source