بر اساس دادههای رسمی، مجموع مالیات وصولشده از خانههای خالی در سراسر کشور به ۳۴.۵۸ میلیارد ریال معادل حدود ۳.۴۶ میلیارد تومان رسیده است. کارشناسان این رقم را نشانهای از اجرای بسیار محدود این قانون در سطح ملی ارزیابی میکنند.
به گزارش ساختمان آنلاین، آمارها نشان میدهد شمال تهران بهتنهایی با پرداخت ۲۴.۸۲ میلیارد ریال، حدود ۷۱.۷ درصد از کل مالیات اخذشده را به خود اختصاص داده است. این سهم غالب، این منطقه را با فاصلهای چشمگیر در صدر قرار داده است. رتبه دوم نیز متعلق به محدوده عباسآباد است، اما با فاصلهای قابل توجه نسبت به مناطق شمالی پایتخت.
تحلیلگران معتقدند تمرکز عمده وصولیها در شمال تهران به دو دلیل اصلی است: تراکم بالاتر واحدهای خالی و ارزش اجارهای بسیار بیشتر این املاک. این موضوع نشان میدهد بخش قابل توجهی از سرمایه قفلشده در بازار مسکن در گرانترین مناطق پایتخت متمرکز شده است.
این ارقام تأیید میکند که مسکن در شمال تهران بیش از گذشته نقش یک کالای سرمایهای لوکس را ایفا میکند، در حالی که بخش زیادی از خانوارها همچنان با کمبود دسترسی به سرپناه مناسب مواجه هستند.
با در نظر گرفتن سهم ۷۱.۷ درصدی شمال تهران از کل مالیات، میتوان به عمق مسئله پی برد. اگرچه از نظر تعداد واحد فیزیکی، شمال تهران دو برابر کل خانههای خالی کشور نیست، اما از نظر وزن اقتصادی و ارزش مالیاتی، سهم این منطقه به اندازهای عظیم است که گویی ثروت قفلشده آن بر تمام کشور سایه انداخته است.
این تمرکز نشان میدهد که بیشترین بار مالیاتی و پتانسیل درآمدزایی این قانون، نه در سطح کلان شهرها، بلکه صرفاً در یک منطقه لوکس پایتخت متمرکز شده است. این واقعیت حاکی از آن است که دولت در هدف اصلی خود برای توزیع عادلانه عرضه مسکن موفق نبوده و صرفاً توانسته است بخش کوچکی از خانههای بسیار گرانقیمت را مشمول جریمه کند.
ضعف اجرای قانون زمانی ملموس میشود که مبلغ وصول شده ۳.۴۶ میلیارد تومانی را در برابر اهداف و پتانسیل واقعی درآمدزایی قرار دهیم. هدف درآمدی تعیین شده در بودجه دولتها از محل اخذ مالیات بر خانههای خالی بسیار بالاتر بوده و برای مثال در بودجه ۱۴۰۳، به میزان ۱,۰۰۰ میلیارد تومان پیشبینی شده بود.
در عمل، آمار وصولی ۳.۴۶ میلیارد تومانی، تنها حدود ۰.۳۴ درصد از هدف تعیین شده را محقق کرده که نشاندهنده ناکامی مطلق قانون در تأمین منابع مالی و اثرگذاری بر بازار عرضه مسکن است.
برآوردهای کارشناسی نشان میدهد که پتانسیل واقعی مالیاتستانی از خانههای خالی در کشور تا ۲۴۰ هزار میلیارد تومان در سال میرسد. این رقم بر پایه تخمین حدود ۴ میلیون واحد خالی و محاسبه نرخ متوسط مالیات سال دوم خالیماندن بهدست آمده است.
در مقابل، طبق آمار رسمی، میزان مالیات وصولشده از این محل تنها ۳.۴۶ میلیارد تومان بوده است. مقایسه این دو عدد نشان میدهد که فاصله بین پتانسیل و عملکرد دولت بیش از ۶۹ هزار برابر است. کارشناسان این اختلاف را نشانه شکست جدی در اجرای قانون مالیات بر خانههای خالی میدانند.
به گفته تحلیلگران، این شکاف بزرگ ثابت میکند که قانون مذکور نه تنها نتوانسته ابزار مؤثری برای کنترل بازار مسکن باشد، بلکه دولت را از یک منبع درآمدی عظیم برای تأمین مالی طرحهای عمرانی، خدمات عمومی و حتی پرداخت یارانههای نقدی محروم کرده است.
به گزارش ساختمان آنلاین موضوع اخذ مالیات از خانه های خالی از سکنه طی سال های اخیر حواشی زیادی داشته است. به گفته برخی کارشناسان اخذ مالیات از خانه های خالی می تواند ابزاری جهت ورود اجباری این املاک به بازار اجاره مسکن در پایتخت باشد.
source