کانسپت و توضیحات به بیان معمار طرح – طراحی پل چارخان با هدف ایجاد پیوند میان معماری تاریخی ایران، شهرسازی اصفهان و نیازهای معاصر زندگی شهری امروز شکل گرفته است. این پل نمادی از ساختار اصیل معماری ایرانی است و پتانسیل‌های معاصر آن را برای پیوند عناصر تاریخی و معاصر می‌کاود.
در طی یک دوره پژوهشی پنج‌ساله، دریافتیم که معماری ایرانی بر وجود دو محور عمود بر هم در شکل‌گیری بنا تمرکز دارد. این الگو که ریشه در دوران ساسانی دارد، بر پایه یک ژن اولیه به نام “چهارطاقی” شکل گرفته که از تلاقی دو دالان و ایجاد یک هسته فضایی در محل تقاطع آنها تشکیل می‌شود. این ژن بنیادین می‌تواند در هر چهار وجه بنا گسترش یابد و در قالب شبکه نُه‌خانه نمود پیدا کند. با گسترش ایوان‌ها از هر جهت، این ساختار به ترکیب فضایی متفاوتی می‌رسد که بسته به کارکرد مورد نظر بنا، می‌تواند باز، نیمه‌باز یا بسته باشد. مطالعات ما نشان داد که تمام ساختارها و عملکردهای معماری ایرانی بر پایه این ژن اولیه استوار است.
در این پروژه، هر یک از وجوه شش‌ضلعی کوشک‌ها به یکی از اشکال گسترش الگوی چهارطاقی (شبکه نُه‌خانه) در تاریخ معماری ایران اشاره دارد. هر یک از کوشک‌ها از طریق یکی از وجوه خود بر زمین یا روی آب قرار گرفته‌اند و بازدیدکنندگان در گذر از این پل، کیفیت‌های فضایی متنوعی را تجربه می‌کنند، در حالی که شباهت ساختاری یکسانی در مسیر عبور حفظ می‌شود. این توالی از بازترین تا بسته‌ترین فضا، تجربه‌ای منحصر به فرد از عبور از پل را شکل می‌دهد که پیش از این تجربه نشده است. عبور از پل همچون گذر از کیفیت‌های فضایی تاریخ معماری ایران در تجربه‌ای استثنایی است. علاوه بر این، مکتب شهرسازی اصفهان به جای ایجاد نقطه گریز در چشم‌اندازها، با هر استقرار نقاط دید، چشم‌اندازی وسیع را می‌گشاید. این سلسله مراتب استقرار، گذارهایی را ایجاد می‌کند. در این ساختار، هر یک از کوشک‌ها ظرفیت میزبانی مراسم، نمایشگاه‌ها و رویدادهای ویژه شهری را دارند و در عین ایجاد یک نماد منسجم شهری، به صورت انفرادی با یک باغ ارتباط برقرار کرده و نماد کوشکی برای باغ پیرامون خود هستند.
این پروژه می‌کوشد به جای رویکرد تزئینی، با رویکردی اکولوژیک به منظر، با رودخانه و کرانه‌های آن به عنوان عناصری پویا تعامل کند. این رودخانه همچون گذشته، به عنوان موجودی زنده، منبع حیات ساکنان شهر است. اتخاذ این رویکرد نه تنها سازگاری بهتر منظر با محیط را تسهیل می‌کند، بلکه به تصفیه طبیعی آب کمک کرده و مصرف و هدررفت آب را کاهش می‌دهد. با تغییرات فصلی جریان آب، چه در زمان پرآبی و چه در حداقل سطح آب، حتی در خشکسالی، بستر رود همچنان پویا مانده و با شرایط مختلف طبیعی سازگار می‌شود. ایجاد بستر طبیعی رودخانه با پویایی درونی قوی و علفزارهای طبیعی در کنار رود که به عنوان فضای شهری مهم مستقیماً با آب در ارتباط است و ایجاد فضاهای متنوع شهری، از نقاط تمرکز و رویکردهای اصلی این پروژه است که در فضاهای بسیار محدودتر به نیازهای مختلف پاسخ می‌دهد.
مشخصات طرح:
• طراح: دفتر معماری بن‌سار
• معمار مسئول: محمد مجیدی
• مسابقه هفت بستر
روایت اصفهان معاصر به میانجی هنر معماری
• کارفرما: معاونت شهرسازی و معماری شهرداری اصفهان
• بیان مسئله و استراتژی پروژه مسابقه): عارف بارانیان
• برگزارکننده: روت پلت – Rootplat
• محل پروژه: اصفهان
• جوایز و افتخارات:
o برنده جایزه World Architecture Festival (WAF) | 2024 | Future Projects: Infrastructure
تهیه و تنظیم: معمارنیوز
سایت مرتبط: www.bonsar.ir
منبع خبر: www.MemarNews.com
مطالب معمارنیوز را در کانال تلگرام معمارنیوز دنبال نمایید.
Follow Memarnews
share Memarnews content