به قلم: کاوه مدنی
معماران و شهرسازان در حال متحول کردن برخی از شهرهای چین هستند تا بتوانند آب باران را جذب و از وقوع سیل جلوگیری کنند.
متخصصین شهرسازی به این نتیجه رسیده اند که استفاده بی رویه از سیمان و بتن به منظور هدایت آب، هم برای شهرها، و هم برای طبیعت مضر است و باعث هدررفت آب باران می شود.
با افزایش مساحت و فضای سبز می توان مقدار بیشتری از آب باران را جذب کرد. افزایش دیوار های سبز (با استفاده از گیاه) و معابر گیاهکاری شده می تواند به جمع آوری و جذب آب باران کمک کند.
۲۵۰ شهر در کشور چین و همچنین برخی شهرها در اندونزی، ایالات متحده آمریکا، و روسیه در حال بهره گیری از این روش هستند.
از سال ۱۹۸۰ تا کنون رخدادهای حدی مانند سیل، چهار برابر بیشتر رخ می دهند، اما فقط ۲۰ تا ۳۰ درصد آب حاصل از بارش در فضای شهری به خاک نفوذ می کند.
سیل نباید دشمن شهرها باشد. ما باید بتوانیم با سیل دوست شویم و از آن بهره ببریم.
وقتی سیل می آید همه مطلع می شویم و انتقاد می کنیم اما وقتی سیل نمی آید بیشترمان از اینکه چرا سیل نیامد بی خبریم و کمتر پیش می آید که برای سیل نیامدن از دست اندرکاران تشکر کنیم.
فارغ از ایرادهای فراوان بزرگراه های شهر تهران از منظر فنی، شهرسازی و محیط زیستی، خوشحالم که رانندگان خودروها در بزرگراه باکری از حجم سیلابی که در مجاورتشان قرار داشت آگاه نشدند و با آرامش خاطر به مسیر خود ادامه دادند و این حجم از آب به خوبی مهار شد.
امیدوارم مهندسان آب دخیل در طراحی و اجرای این پروژه احتمال وقوع سیلاب‌های بزرگتر را نیز در طرح خود لحاظ کرده باشند و این سازه ها در آزمون های آینده نیز در مهار سیل موفق باشند.
source