2 دسامبر 1993، شاتل فضایی اندور پرتاب شد تا اولین مأموریت سرویس‌دهی تلسکوپ فضایی هابل را انجام دهد.

ساخت شاتل اندور پس از فاجعه انهدام فضاپیمای چلنجر در سال ۱۹۸۶، برای جایگزینی آن آغاز شد و حدود پنج سال به طول انجامید.

اندور که جزو سه شاتل باقی‌مانده ناسا محسوب می‌شود، از نظر تجهیزات مدرن‌ترین شاتل ناسا است. کامپیوترهای قوی‌تر و همچنین سیستم پیشرانه آن در نوع خود منحصربه‌فرد بودند.

بازوی رباتیک که مجهز به یک دوربین پیشرفته و لیزر است، این امکان را به شاتل می‌داد که هرگونه صدمه به بال‌ها و دماغه را پیدا و بازرسی کند. این فضاپیما پس از بازسازی‌های مفصل، اکنون مجهز به ابزاری است که می‌تواند به شبکه برق ایستگاه فضایی بین‌المللی متصل شود.

اندور در دوران خدمت بیست‌ساله‌ خود، 25 مأموریت را به اتمام رسانده‌ و جمعاً 148 فضانورد را به فضا برده‌ است. این شاتل آخرین مأموریت خود را در سال 2011 انجام داد و پس از آن، مانند شاتل‌های دیگر بازنشسته شد.

مأموریت ده روزه اس‌تی‌اس 61، پنج پیاده‌روی فضایی داشت. طی این مأموریت اپتیک معیوب تلسکوپ فضایی هابل تعمیر شد و دید جدید و واضح از فضا را برای اخترشناسان فراهم کرد.