به گزارش مؤسسه موتا، پیدایش محله کیشا (که امروزه با نام گیشا شناخته می‌شود) به سال ۱۳۳۴ بازمی‌گردد، زمانی که شرکت کی‌شا (برگرفته از حروف اول نام بنیان‌گذارانش، کی‌نژاد و شاپوریان) اقدام به خرید اراضی خوردین کرد.

این محله به دلیل موقعیت جغرافیایی مناسب، شبکه منظم خیابانی و دسترسی به بزرگراه‌های اصلی، خیلی زود به یکی از محله‌های محبوب برای سکونت طبقه کارمندی تبدیل شد. با تکمیل زیرساخت‌ها در آغاز دهه ۴۰ خورشیدی، روند خانه‌سازی و آپارتمان‌سازی در آن شکل گرفت و به تدریج محله‌ای مدرن و سازمان‌یافته در تهران پدید آمد.

در میان بناهای مسکونی این محله، خانه‌ای در خیابان سی‌ام، در بلوک شرقی بلوار اصلی گیشا نمونه‌ای شاخص از معماری آن دوران به شمار می‌آید. این خانه با ویژگی‌هایی همچون تنوع فرمی، فضاهای نیمه‌باز در ضلع غربی، ورودی‌های متعدد، پارکینگ مسقف و حیاطی مشرف به خیابان، از سایر ساختمان‌های منطقه متمایز است.

با وجود گذر زمان و تغییرات گسترده در بافت شهری گیشا، این خانه همچنان در برابر موج ساخت‌وسازهای جدید و آپارتمان‌های بی‌هویت مقاومت کرده است. هرچند مالک از افشای نام معمار بنا خودداری کرده، اما سال ساخت آن را ۱۳۵۲ ذکر کرده است.

این خانه نه‌تنها یک سازه معماری، بلکه بخشی از هویت تاریخی گیشا است که همچنان روایتگر گذشته این محله و نشانگر تفکر معمارانه دهه ۵۰ خورشیدی در تهران است.