فرهنگ ایرانیان زندگی در آپارتمان را نمی پسندد. ایرانیان از قدیم الایام در خانه های بزرگ با معماری های جالب توجه زندگی کرده اند و از وقتی که سکونت در واحدهای آپارتمانی به یک ضرورت در زندگی مدرن تبدیل شد، آن را به قوطی کبریت تشبیه کرده اند. اما هیچکس باور نمی کرد که متراژ این قوطی کبریت ها هر روز کمتر شود و مستاجران ناچارا به زندگی در قوطی کبریت های زیر ۳۰ متر هم رضایت بدهند.

به گزارش پرشین سازه ، زندگی در آپارتمان های کوچک متراژ برای ساکنان شهرهای بزرگی مثل تهران تبدیل به یک ضرورت شده است؛ چرا که اجاره واحدهای مسکونی بزرگ و ویلایی سر به فلک می کشد. نکته مهم اینجاست که همین خانه های کوچک متراژ که حقیقتاً بیشتر شبیه به قوطی کبریت هستند تا خانه نیز، اجاره بهای کمی ندارند و برای اقشار کم درآمد جامعه، پرداخت این مبالغ بسیار سنگین است.

واقعیت اینجاست که بازار مسکن تهران هرسال با یک پدیده تازه و تلخ رو به رو می شود که گرچه اصلاً جالب نیست اما باید بپذیریم که زندگی در واحدهای کوچک متراژ زیر ۳۰ و ۲۰ متر تبدیل به یک انتخاب ناگزیر برای بسیاری از مستاجران شده است.

مستاجران تهرانی زیر بار بحران های متعدد مسکن کمر خم کرده اند اما حتی بدبین ترین‌ها هم فکر نمی کردند که روزی ناچار به زندگی در سکونت گاه هایی شوند که زیر ۳۰ متر هستند و بیشتر شبیه به انباری می باشند تا خانه!

واقعیت اینجاست که نمیتوان نام خانه را بر این اقامتگاه ها گذاشت و به همین دلیل، صدا کردن آنها به نام قوطی کبریت، نامگذاری خوبی است.

این قوطی کبریت های زیر ۳۰ متر در گذشته کمتر پیدا می شدند و تعدادشان زیاد نبود اما از آنجایی که متقاضیان آنها رشد کرده، به طرز اعجاب آوری بیشتر شده اند. به نظر می آید که خیلی از مالکان، گرد و غبار را از انباری ها، زیرپله‌ها و خرپشته‌های خود زدوده اند و آنها را در قالب واحد مسکونی به بازار اجاره عرضه کرده اند. در شرایطی که قیمت اجاره مسکن اینقدر بالا باشد، طبیعی است که سکونت در این قوطی کبریت ها هم متقاضی پیدا می کند.

زندگی در این قوطی کبریت ها جزوی از فرهنگ ایرانی ما نیست و بیشتر یک پدیده وارداتی از کشورهای شرق آسیاست. نباید تصور کنید که لزوما این قوطی کبریت ها در محله های جنوبی تهران واقع شده اند. بسیاری از آنها در شمال تهران و مناطق مرفه نشین هستند.

زندگی در این قوطی کبریت ها هیچ کیفیتی ندارد و مقام انسانی افراد را خدشه دار می کند اما در شرایط بحران و وقتی اجاره بها اینقدر بالاست، کمتر مستاجر به کیفیت سکونت یا مقام انسانیت خود فکر می کند. مستاجر به دنبال یک سرپناه متناسب با بودجه خود است. وقتی که هزینه اجاره نشینی در واحدهای مناسب را نداشته باشد، طبیعتا و از سر ناچاری سراغ این قوطی کبریت ها می رود.

نکته مهم اینجاست که اصلاً و ابداً زندگی در این قوطی کبریت ها ارزان نیست. موجران برای اجاره این سکونتگاه های زیر ۲۰ متر هم طلب اجاره های سنگین می کنند. مثلاً یک قوطی کبریت ۲۰ متری که در محله خواجه نظام الملک واقع شده با مبلغ ۳۰۰ میلیون ودیعه و اجاره سه میلیون تومانی آگهی شده است. این واحد در سال ۸۵ ساخته شده!

تصور کنید که تا همین سال ۹۷ با چنین مبلغی، یک خانه آبرومند در منطقه ۱ تهران اجاره کرد. اما در عرض شش سال چنین بلایی سر بازار اجاره آمده است.

یک قوطی کبریت ۲۵ متری دیگر که دست بر قضا یک اتاق خواب هم دارد و در منطقه عادل آباد واقع شده با مبلغ ۳۰ میلیون ودیعه و ۳۰ میلیون اجاره ماهانه آگهی شده است. سال ساخت این قوطی کبریت به ۱۴۰۳ برمی گردد.

در محله سلسبیل نیز می توان یک قوطی کبریت ۱۸ متری را با مبلغ ۳۰ میلیون ودیعه و اجاره ۱۰ میلیونی دریافت کرد. نکته جالب توجه کجاست؟ اینکه این قوطی کبریت بیش از ۳۰ سال عمر دارد.

گشت و گذار در بازار قوطی کبریت ها شما را با موارد عجیب تری هم رو به رو می کند. مثلاً یک قوطی کبریت دیگر که ۲۰ متر دارد و در همین محله واقع شده، با مبلغ ۲۰۰ میلیون تومان ودیعه کامل آگهی شده است. از عمر این قوطی کبریت هم ۲۰ سال می گذرد.

اصرار ما بر خطاب کردن این اقامتگاه ها به عنوان قوطی کبریت به این خاطر است که بدانیم واقعا و حقیقتاً با چه چیزی رو به رو هستیم و آیا مبالغ ذکر شده برای اجاره چنین جایی می صرفد یا خیر! قضاوت با خوانندگان عزیز!