در روزهایی که کشور با شرایط خاص سیاسی و حتی نظامی دستوپنجه نرم میکند، خبر ادامهی پروژههای ملی مسکن میتواند نشانهای از عزم جدی دولت در حوزهی ساختوساز باشد. علی نبیان، مدیرعامل سازمان ملی زمین و مسکن، در گفتوگویی تازه از تداوم طرحهای ساخت مسکن و آمادگی بالای دستگاهها در این زمینه خبر داد. به گفته او، کمبود زمین در برخی مناطق کشور واقعیتی غیرقابل انکار است، اما این مانع، باعث توقف پروژهها نشده است.
به گزارش پرشین سازه ، نبیان با اشاره به اجرای قانون حمایت از جوانی جمعیت اعلام کرد که تاکنون بیش از ۹۳ هزار قطعه زمین برای این قانون تامین شده است. این رقم چشمگیر، گویای آن است که سیاستگذاریها در مسیر تامین مسکن هدفمند، همچنان در جریاناند.
گامهای استراتژیک برای توسعهی پایدار مسکن
در ادامهی گزارش، نبیان از آمادهسازی ۴۳۰۰ هکتار زمین از آغاز دولت چهاردهم خبر داد؛ رقمی که میتواند زیرساختی برای ساخت هزاران واحد مسکونی در سراسر کشور باشد. نکتهی مهمتر اینکه همهی این اقدامات در شرایطی انجام شده که برخی مناطق کشور درگیر تهدیدات امنیتی و نظامی بودهاند. با این حال، روند ساختوساز متوقف نشده و پروژههای ملی زمین و مسکن با جدیت پیگیری شدهاند.
بر اساس این اظهارات، همکاری با مردم محلی و مالکان خصوصی در چارچوب قانون «جهش تولید مسکن» باعث شده تا کمبود زمین در بعضی استانها با روشهای جایگزین جبران شود. این تفاهمها بستری برای اجرای طرحهایی همچون حمایت از ایثارگران، خانوادههای محروم و نیز برنامههای مرتبط با جوانی جمعیت ایجاد کردهاند.
زیرساخت، فقط یک وعده نیست
یکی دیگر از موضوعات مهم، آماده بودن زیرساختهایی است که زمینهای واگذار شده به آنها مجهز خواهند بود. از معابر و جدولگذاری گرفته تا مدرسه، مسجد و تاسیسات امنیتی، همه چیز برای ساخت یک شهر استاندارد در نظر گرفته شده است. به گفتهی نبیان، زمینهایی که در اختیار متقاضیان قرار میگیرند صرفا یک قطعه خاک نیستند، بلکه بخشی از یک طرح کلان برای ایجاد زیستگاهی پایدار و باکیفیت محسوب میشوند.
او همچنین به تدابیر ویژه برای ادارات دولتی فاقد زمین ملکی اشاره کرد و بیان کرد که دولت تلاش دارد تا با تامین فضای مناسب، امکان خدماترسانی مستمر و باکیفیت را برای کارکنان این نهادها فراهم کند.
در مجموع، هرچند چالش زمین در برخی مناطق وجود دارد، اما عزم دولت برای تداوم پروژههای ملی زمین و مسکن قابل مشاهده است. تداومی که نه تنها با مقاومت در برابر تهدیدات خارجی معنا پیدا کرده، بلکه با برنامهریزی داخلی و گفتوگو با مردم، از مرحلهی شعار فراتر رفته است.
source