برخی فضاها، به‌جای آرام‌کردن ذهن، آن‌قدر شلوغ و پرهیاهو هستند که نگاه را آزار می‌دهند و ذهن را رگ‌به‌رگ می‌کنند. در این خانه، هر عنصر دکوراتیو فریاد می‌زند؛ از فرش‌های با طرح‌های سنگین و شلوغ گرفته تا دیوارهایی با کاغذدیواری طلایی و نقوش درشت که در کنار گچ‌بری‌های پرزرق‌وبرق، به مرزی از اغراق بصری می‌رسند.

مبلمان، بدون در نظر گرفتن مقیاس فضا انتخاب شده و نه‌تنها با سبک کلی هماهنگ نیست، بلکه خودش به یکی از عوامل اصلی بی‌نظمی تبدیل شده. رنگ طلایی که اگر درست و به‌جا استفاده شود، می‌تواند حس شکوه و اصالت ببخشد، اینجا به افراط کشیده شده و همه‌چیز را خسته‌کننده و بی‌روح کرده است.

نورپردازی نیز نه‌تنها فضا را بهبود نداده، بلکه با چینش نامتناسب و منابع نوری ناهماهنگ، سردرگمی بیشتری به چشم می‌دهد. در این خانه، نه نقطه‌ی کانونی مشخصی دیده می‌شود، نه تنفس بصری، نه تعادل رنگ و بافت.