در معماری سنتی، معمار اغلب به طراحی و نظارت محدود می‌شود و پس از تحویل پروژه، ارتباط او با بنا پایان می‌یابد. اما در مدل معمار دولوپر، ماجرا متفاوت است. این معمار نه‌تنها طراح خلاق پروژه است، بلکه در جذب سرمایه، مدیریت ساخت، تضمین کیفیت، بازاریابی و حتی حیات پس از بهره‌برداری بنا نیز حضور پررنگ دارد.
چرا معمار دولوپر پروژه‌های کمتری می‌پذیرد؟
چون مسئولیت او بسیار فراتر از طراحی نقشه و تحویل کلید است.
معمار دولوپر در هر پروژه، سرمایه‌گذار، مدیر پروژه، شریک فرهنگی و حتی تضمین‌کننده آینده کیفی بنا محسوب می‌شود. به همین دلیل طبیعی است که چنین معماری نمی‌تواند ده‌ها پروژه در دست داشته باشد. او روی چند پروژه محدود متمرکز می‌شود تا در همه ابعاد، از نخستین ایده تا بازاریابی و فروش، حضور واقعی و مؤثر داشته باشد.
معمار به‌عنوان شریک زندگی یک پروژه
معمار دولوپر حتی پس از فروش واحدها هم کنار پروژه می‌ماند. کیفیت زندگی در سال‌های آینده، نحوه استفاده ساکنان، و حتی بازآفرینی احتمالی بنا در آینده برای او اهمیت دارد. این یعنی معمار دیگر صرفاً خالق یک سازه نیست، بلکه شریک زندگی طولانی‌مدت آن است.
تفاوت با معماری رایج در ایران
در ایران، بسیاری از معماران تنها طراحی می‌کنند و بعد از ساخت، دیگر نقشی در سرنوشت بنا ندارند. اما معمار دولوپر با سرمایه‌گذار و بهره‌بردار در یک مسیر قرار می‌گیرد و علاوه بر خلق اثر معماری، تضمین می‌کند که پروژه در اقتصاد، فرهنگ و کیفیت شهری نیز ارزش‌افزوده واقعی ایجاد کند.